بهترین دعا چیست + فیلم

بندگی برای باریتعالی جز در مسیر صراط مستقیم محقق نمی‌شود؛ اما چه بسیار بیراهه‌ها که انسان را از مسیر اصلی منحرف می‌کند. ماه مبارک رمضان فرصت ارزشمندی است تا انسان روح را به سمت عروج و اعتلا سوق دهد و به خداوند تقرب جوید. اما قرار گرفتن در مسیر سعادت نیاز به دانش و آگاهی دارد؛ همان گوهرهای نابی که در قرآن کریم و سیره ائمه معصومین بیان شده و چراغ راه برای رسیدن به سرمنزل مقصود است.

در این راستا خبرگزاری ایکنا طی ماه مبارک رمضان بنابر رسالت رسانه‌ای خود، مجموعه درس‌گفتارهای «به سوی نور» را با سخنرانی حجت‌الاسلام والمسلمین محمد شریفانی، پژوهشگر قرآن کریم گردآوری کرده است و به صورت روزانه منتشر می‌کند. در دومین قسمت از این مجموعه آموزشی به موضوع «بهترین دعا» پرداخته شده است که در ادامه می‌بینیم و می‌خوانیم.

در گفتار پیشین مطرح کردیم که ماه رمضان بهار دعاست؛ اما بهترین دعایی که می‌توانیم رمضانمان را با آن شروع کنیم و بر سر سفره معنوی الهی بنشینیم، چیست؟

برای پاسخ به این سؤال به این نکته توجه کنیم که تمام قرآن کریم براساس روایات در سوره حمد خلاصه می‌‌شود. یعنی اگر ما بخواهیم روح قرآن را در جایی پیدا کنیم، باید به سراغ سوره حمد برویم چراکه اساس پیام قرآن را در سوره حمد می‌توانیم ملاحظه کنیم.

وقتی به سوره حمد دقت می‌کنیم، می‌بینیم که این سوره از یک دعا تشکیل شده است. سوره حمد را ما هر روز در نمازمان می‌خوانیم چراکه براساس حدیثی از پیامبر(ص) «لَا صَلَاةَ إِلَّا بِفَاتِحَةِ الْکِتَابِ؛ نماز نمی‌باشد مگر با فاتحة الکتاب» و نماز بدون سوره حمد(فاتحه‌الکتاب) قبول نیست. زمانی که فاتحه‌الکتاب را بررسی می‌کنیم می‌بینیم محور آن یک دعاست و پنج آیه «بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِيمِ ﴿۱﴾ الْحَمْدُ لِلَّهِ رَبِّ الْعَالَمِينَ ﴿۲﴾الرَّحْمَنِ الرَّحِيمِ ﴿۳﴾مَالِكِ يَوْمِ الدِّينِ ﴿۴﴾إِيَّاكَ نَعْبُدُ وَإِيَّاكَ نَسْتَعِينُ ﴿۵﴾» تشریفات ورود به این دعاست.

یعنی ما سوره حمد را با یاد خدا شروع می‌کنیم، تمام حمد را برای خدا می‌فرستیم که بزرگان می‌گویند این حمد، حمد عارفانه است؛ یعنی تمام ثناء از آن خداوند است. باز خدا را حمد می‌کنیم به خاطر مدبّریت و تدبیر او بر جهان هستی، «الرَّحْمَنِ الرَّحِيمِ» حمد عاشقانه است، خدایی که این همه هنر و زیبایی دارد دوست داشتنی است و رحمان است و رحیم. در عین حال مالک روز جزا هم هست. پس چون خداوند جامع این صفات است، من به عنوان بنده باید علی‌القاده سر به آستان او بسایم، از او استعانت بجویم و بگویم که إِيَّاكَ نَعْبُدُ وَإِيَّاكَ نَسْتَعِينُ ﴿۵﴾.

همه اینها مقدمه، تجلیل، ثنا و ذکر خدا برای یک تقاضا و حاجت است و آن تقاضا این است که ای خدایی که رحمانی، رحیمی، مدبری، مالکی و مورد پرستش من هستی و به من عنایت و کمک می‌کنی، دست مرا بگیر و در صراط مستقیم قرار بده: «اهْدِنَا الصِّرَاطَ الْمُسْتَقِيمَ».

با این تشریفات، یک حاجت از خدا می‌خواهیم که خدایا ما را به صراط مستقیم هدایت کن. معلوم می‌شود که هیچ نعمت و دعایی ارزشمندتر از این نیست که ما در مسیر اصلی هدایت، سعادت و خوشبختی قرار بگیریم. به همین دلیل دعایمان را با تشریفات و مقدمات شروع می‌کنیم که شاید این دعا گیرایی داشته باشد.

یکی از آداب دعا این است که من حاجتم را یک مرتبه تقاضا نکنم. بچه‌هایی که می‌خواهند از پدرشان پول بگیرند، دانشجویانی که می‌خواهند از استادشان نمره بگیرند، قدری شیرین‌زبانی می‌کنند؛ این شیرین‌زبانی‌ها عامل لطافت فضاست. اگر در دعای عرفه و سایر دعاها دقت کنیم، صفحاتی از دعا تجلیل از خداست. در سوره حمد نیز با پنج آیه ما از خدا تجلیل می‌کنیم و خدا را حمد و ثنا می‌گوییم برای اینکه یک حاجت از خدا بخواهیم و آن حاجت این است که «اهْدِنَا الصِّرَاطَ الْمُسْتَقِيمَ»؛ بنابراین فهمیدیم که بهترین و ارزشمندترین دعا هدایت به صراط مستقیم است.