به گزارش ایکنا، بیست و ششمین سوره قرآن «شعرا» نام دارد. این سوره که از سورههای مکی است چهل و هفتمین سورهای است که بر پیامبر(ص) نازل شده است. این سوره که 227 آیه دارد در جزء ۱۹ قرآن جای گرفته است.
نامگذاری این سوره به نام شُعَراء به دلیل سخن گفتن از شاعران در آیات ۲۲۴ تا ۲۲۷ آن است. در این آیات سخن از شاعران بیهودهگوی بیتعهد و بیعمل آمده و در مقابل، از شاعران مؤمن و یادآوران خدا ستایش میکند. از این منظر شعر ابزاری برای ارائه محتوا و جهت دادن به جامعه و استفاده از آن در راه تعهد و ایمان است.
از دیدگاه علامه طباطبایی هدف اصلی سوره دلداری به پیامبر است که در برابر تکذیب اکثریت قومش نسبت به کتاب آسمانی(قرآن) و تهمتهایی مثل جنون و شاعری اندوهگین و نیز با بیان داستانهای پیامبران پیشین و یادآوری سرانجام دشمنان آنان، به منکران پیامبر هشدار داده که از سرنوشت آنان عبرت بگیرند.
سوره شعراء به موضوع نهضت انبیاء از حضرت نوح(ع) تا حضرت محمد(ص) و یادآوری سرانجام دشمنان آنان پرداخته و بیشتر روی اصول اعتقادی، توحید، معاد، دعوت پیامبران و اهمیت قرآن تأکید میکند. هدف اصلی سوره شعراء را دلداری به پیامبر در برابر تکذیبها و تهمتهای قومش دانستهاند.
در این سوره گفتوگوی برخی پیامبران با قومشان به عنوان نمونه ذکر شده است از جمله گفتگوی ابراهیم با آزر و قومش، گفتوگوی نوح با قوم، گفتوگوی هود با قومش، گفتوگوی صالح با قوم ثمود، گفتوگوی لوط با قومش، گفتوگوی شعیب با اصحابش. نکته قابل توجه این گفتوگوها این است که مردم نسبت به سخنان پیامبرانشان بیتوجهی کردند و هر یک به شکلی دچار عذاب الهی شدند.
مقطعی از تلاوت زیبا و شاهکار سوره مبارکه شعرا با صدای استاد عبدالفتاح طاروطی
يَوْمَ لَا يَنْفَعُ مَالٌ وَلَا بَنُونَ ﴿۸۸﴾
روزى كه هيچ مال و فرزندى سود نمى دهد
إِلَّا مَنْ أَتَى اللَّهَ بِقَلْبٍ سَلِيمٍ ﴿۸۹﴾
مگر كسى كه دلى پاك به سوى خدا بياورد
با توجه به مفاهیمی که در سوره شعرا مطرح شده، میتوان این سوره را به سه بخش تقسیم کرد:
بخش اول ـ بیان عظمت قرآن و دلداری به پیامبر در برابر پافشاری و خیرهسری مشرکان، اشاره به نشانههای توحید و بیان صفات خدا.
بخش دوم ـ بازگویی فرازهایی از سرگذشت و مبارزات پیامبران و اشاره به استدلالهای منکران پیامبران و شباهت آن با استدلالهای منکران پیامبر اسلام(ص) و در نهایت بیان عاقبت منکران پیامبران گذشته.
بخش سوم ـ نتیجهگیری بخشهای گذشته، توصیه به پیامبر(ص) درباره شیوه دعوت به اسلام و برخورد با مؤمنان، دلداری به پیامبر و بشارت به مؤمنان.
انتهای پیام