راه‌های نجات از حربه‌های شیطان + فیلم
خطرناکترین دشمن، نفس ماست که شیطان، این نفس را با حربه‌های زیادی از صراط مستقیم دور می‌کند ولی قرآن برای نجات از این حربه‌ها، راهکارهایی ارائه کرده است.
بندگی برای باریتعالی جز در مسیر صراط مستقیم محقق نمی‌شود؛ اما چه بسیار بیراهه‌ها که انسان را از مسیر اصلی منحرف می‌کند. ماه مبارک رمضان فرصت ارزشمندی است تا انسان روح را به سمت عروج و اعتلا سوق دهد و به خداوند تقرب جوید. اما قرار گرفتن در مسیر سعادت نیاز به دانش و آگاهی دارد؛ همان گوهر‌های نابی که در قرآن کریم و سیره ائمه معصومین بیان شده و چراغ راه برای رسیدن به سرمنزل مقصود است.
در این راستا خبرگزاری ایکنا طی ماه مبارک رمضان بنابر رسالت رسانه‌ای خود، مجموعه درس‌گفتار‌های «به سوی نور» را با سخنرانی حجت‌الاسلام محمد شریفانی، پژوهشگر قرآن کریم گردآوری کرده است و به صورت روزانه در ماه رمضان منتشر می‌کند. در بیستمین قسمت از این مجموعه آموزشی به موضوع «راهکار نجات از شیطان» پرداخته شده است که در ادامه می‌بینیم و می‌خوانیم.
بیستمین گفتار را در مبارزه با آسیب‌های شیطان و نفس، از سوره «ناس» استفاده می‌کنیم. در گفتار‌های قبل گفتیم که ما دشمنان فراوانی از جمله دشمن خارجی و درون اجتماعی داریم، اما خطرناکترین دشمن، نفس ماست که شیطان، این نفس را با حربه‌های زیادی از صراط مستقیم دور می‌کند که به نمونه‌هایی از آن اشاره شد.
سؤال اصلی این است که چه کنیم تا از دست شیطان و نفسمان نجات پیدا کنیم. در آغاز سوره «ناس» آمده است که، «قُلْ أَعُوذُ بِرَبِّ النَّاسِ» یعنی اول به ربوبیت الهی پناه ببر. دوم، «مَلِکِ النَّاسِ»، سپس مالکیت الهی و سوم «إِلَهِ النَّاسِ»، الوهیت الهی. نکته مهم این است که برای چهار آسیب اجتماعی، یک پناهگاه و سنگر کافی است و آن هم ربوبیت خداوند و تربیت الهی است. اما در خطر نفس یک سنگر کافی نیست و سه سنگر ربوبیت، مالکیت و الوهیت نیاز است.
معنای آیه «إِلَهِ النَّاسِ» این است که ما اولاً باید تحت تعالیم قرآن تربیت شویم. این کتاب آسمانی، برای تک تک خطراتی که بر سر راهمان وجود دارد، راه تربیتی پیش روی ما گذاشته است. تحت تربیت الهی یعنی آموزه‌های قرآن را در دستور تربیت خود قرار دهیم. ولی این کافی نیست و باید بنده خدا باشیم و روش بندگی را بیاموزیم.
«مَلِکِ النَّاسِ» یعنی خدا را مالک خود قرار دهیم و مملوک او باشیم. در واقع راه و رسم بندگی را بیاموزیم که خود داستان طولانی دارد که بنده کیست و چه اوصافی باید داشته باشد؟ یا اینکه چگونه ما می‌توانیم بنده باشیم؟ افتخار پیامبر اسلام(ص) این است که بنده خدا بود، «فَأَوۡحَىٰٓ إِلَىٰ عَبدِهِۦ»، «أَسْرى بِعَبْدِهِ»، «نَزَّلْنا عَلى عَبْدِنا». بنابراین عبودیت، دومین راه فرار از دست شیطان است.
سوم، «إِلَهِ النَّاسِ»، یعنی خودمان را با عبادت مأنوس کنیم. رمضان بهار عبادت است و بهترین عبادت نماز و روزه است که در گفتار‌های بعد به آن اشاره خواهیم کرد.
بنابراین باید خودمان را با برنامه‌های عبادی مأنوس کنیم و یکسری برنامه عبادی در شب و روز در دستور کارمان بگذاریم. زندگی ائمه معصومین(ع) و اولیای خداوند را بررسی کنید؛ آن‌ها یکسری عبادت‌های خاص برای خود داشتند. در حدیث طولانی «عنوان بصری» آمده است که وقتی اَنَس خدمت امام صادق(ع) رفت، بعد از تشریفاتی که به کار برد تا خود را به امام برساند؛ امام فرمودند؛ برای چه نزد من آمده‌ای؟ گفت: آمده‌ام تا مرا نصیحت کنید. حضرت ۹ نصیحت بیان و فرمودند، برو. گفت: کجا بروم، تازه نزد شما آمده‌ام. امام فرمودند؛ من برنامه دارم و وقت عبادتم است. اکنون من باید با خدای خودم حرف بزنم و عبادت کنم و تو مزاحم من هستی.
منظور این است که اگر بخواهیم از شر شیطان نجات پیدا کنیم ما نیز، باید یک برنامه عبادی در زندگی خود داشته باشیم.
خداوند همه ما را به داشتن برنامه‌های تربیتی و نجات از موانع صراط مستقیم موفق کند.
انتهای پیام
