آئین‌نامه پوشاک و تبلیغ پوشاک بانوان در اولویت تدوین است

به گزارش ایکنا، سیدمجید امامی، دبیر شورای فرهنگ عمومی کشور، 11 بهمن ماه در نشست «ظرفیت‌شناسی فقه‌پژوهی و مسائل طراحی لباس، مد و فشن» که در مرکز فقهی ائمه اطهار(ع) برگزار شد، با بیان اینکه چالش اصلی فرهنگی کشور ما همچنان، دین‌بنیاد بودن یا دین‌بنیاد نبودن است، گفت: مسیر اصلی که رهبر معظم انقلاب برای تحقق تمدن نوین اسلامی بیان کردند و در قانون اساسی هم مورد تأکید است، پیشرفت براساس آموزه‌های دینی است. البته کسانی را داریم که علاقه‌مند به جمهوری اسلامی هستند و ما به آنان احترام می‌گذاریم ولی نمی‌خواهند یا نمی‌توانند حکمرانی فرهنگی را به صورت دین‌بنیاد به پیش ببرند و نقد ما به برخی مجالس و دولت‌ها هم ناشی از این است.

وی با بیان اینکه براساس مشرب و ذائقه عمیق فقهی موجود، جرأت بالایی برای مواجهه با موضوعات زمانه از منظر دین وجود دارد و این نقطه مقابل دین‌ارجاعی است، اظهار کرد: من معتقدم ما یک دین‌بنیانی و یک دین‌ارجاعی داریم که سلفی‌ها، دین‌ارجاع هستند ولی ما براساس باور به دین‌بنیانی، جرأت و جسارت حل مسئله را داریم و البته به تعبیر آقا، شاگرد غرب هم می‌شویم تا بیاموزیم ولی همیشه مقلد نیستیم.

امامی به حوزه حکمرانی بازی‌های دیجیتالی اشاره کرد و گفت: برای حل مسئله این بازی‌ها، دین‌بنیانی لازم است یعنی اینکه ما مسئله تربیت دینی را بدانیم و امکان بست خلاقیت بازی با رویکرد دینی را هم بشناسیم؛ ما با برخی بازی‌ها مانند مافیا که مبتنی بر فردگرایی است مخالفیم زیرا وقتی می‌توانیم این نوع بازی‌ها را حکمرانی فرهنگی کنیم که به تربیت دینی در حوزه بازی برسیم و این جز با شناخت مسیری که غرب رفته است و برگرداندن آن به مسیر مورد رضایت شارع مقدس، ممکن نیست.

امامی بیان کرد: اگر فردا در کشور اعلام شود که بازی مافیا در کافه‌ها و ... ممنوع و یا حرام است، طبعاً این حکمرانی دین‌بنیان نیست زیرا حکمرانی دین‌بنیان، موضوع را به جای منحل‌کردن، حل می‌کند.

لزوم بازفهمی موضوعات با نگاه به قرآن

دبیر شورای فرهنگ عمومی کشور اضافه کرد: مسیر برگرداندن حکمرانی به دین‌بنیانی، استنطاق است یعنی باید در پرتو قرآن کریم، مسائل را بازفهمی کنیم؛ شاید همان روشی که مرحوم شهیدصدر در بانکداری داشته است یعنی مسیر، دوطرفه است و موضوع با تعامل با دین و رفت و برگشت در این مسیر حل می‌شده است لذا موضوع‌شناسی ما هم باید دینی باشد.

دبیر شورای فرهنگ عمومی کشور با بیان اینکه زبان‌شناسی و مردم‌شناسی دوره وحی و عصر نزول هم در استنطاق مهم است، افزود: لغاتی که ناظر بر پوشاک است مانند استبرق و سندس و ... غیر عربی است و این می‌تواند گزاره جدی موضوع‌شناختی و محدودیت‌های شارع در عصر نزول را هم به ما معرفی کند.

امامی اظهار کرد: به نظر بنده یکسری میدان‌های مسئله‌مند در زمینه لباس داریم که باید با رفت و برگشت با میدان دین، آن را شناخت که یکی میدان پوشش و عدم تبرج است؛ البته می‌فهمم که ستر و پوشش در مواردی باعث تبرج هم هست. ما در این میدان با حوزه مدیریت بدن، زیبایی و مد، مسئله داریم که خودش دو بخش است یکی ناظر به پوشاندن و دیگری پوشش است که این در حکمرانی خیلی باید مورد توجه قرار بگیرد.

طراحی پوشاک در فقه کمرنگ است

دبیر شورای فرهنگ عمومی کشور با بیان اینکه گاهی اوقات می‌گوییم باید جلوی فلان لباس و مانتو و ... را در تولید بگیریم که حرف درستی است، ادامه داد: ولی بحث دیگر این است که شما هر چیزی تولید کنید، به خاطر وجود تبلیغات، فرد آن را متبرجانه خواهد پوشید زیرا ما یک نظام طراحی پوشاک داریم و یک نظام سواد پوشاک و در فقه هم بیشتر به حوزه سواد پوشاک پرداخته شده است تا طراحی پوشاک. در عمل امروز، برعکس به حوزه طراحی بیشتر می‌پردازیم ولی به سواد آن نپرداخته‌ایم. 

وی افزود: مثلاً در طراحی گفته می‌شود که شلوار زنانه باید فلان مقدار از فاق، ارتفاع داشته باشد ولی دخترانی هستند که آن را می‌خرند و خودشان آن را کوتاه می‌کنند تا ساق پاهایشان پیدا باشد. مهم در حکمرانی پوشاک ایجاد ذائقه و مقابله با ذائقه‌های وارداتی خلاف شرع و عرف است لذا پوشیدن در حوزه سیاست‌گذاری ما کمتر مورد توجه است.

امامی افزود: میدان دیگر، میدان زیبایی است؛ هم دنیای معاصر و هم انسان به صورت طبیعی با زیبایی عجین است و یکی از ملاک‌های امام جماعت در درجات پایین هم احسن وجه است یا در ملاکات انتخاب همسر به جهت اخلاقی به رسمیت شناخته شده است. نظام زیبایی در طول تاریخ تغییر کرده است مثلاً در زنان حرمسرای قاجاری یک نفر مدل باربی نمی‌بییند ولی الان به خاطر تهاجم فرهنگی، سبزه بودن، لاغری، رنگ چشم و ... مد شده است. 

وی افزود: میدان سوم، میدان تشبه و نفی سبیل است که حوزه اقتصاد سیاسی است زیرا ماجرای حکم تشبه به کفار از اساس اقتصاد سیاسی است تا ما در زمین متولیان اقتصاد دشمنان قرار نگیریم. الان میلیاردها دلار لباس به صورت قاچاق وارد کشور می‌شود و در چنین شرایطی باید مسئله زیبایی را مدیریت کنیم یا تستٌر و تبرج را؟ ما بیش از صدهزار واحد تولیدی و صنفی پوشاک در کشور داریم و بیش از هزار و 200 کارخانه پوشاک داریم لذا در جای حکمرانی اولویت را به کدامیک می‌دهیم؟

پیشتازی صنعت پوشاک

امامی ادامه داد: میدان دیگری هم که حواشی زیادی ایجاد کرده است، میدان مصرف است؛ مصرف‌گرایی پدیده متعلق به بعد از جنگ جهانی دوم است و براین اساس، مصرف، فضیلت و منزلت می‌آورد و پوشاک هم پیشگام این مسئله شده است ولو اینکه این مصرف منطبق بر تبرج و خلافت عفت و عزت باشد؛ از این رو پوشاک جزء اولین صنایع پول‌ساز جهان و آلوده‌کننده محیط زیست است.

دبیر شورای فرهنگ عمومی کشور اضافه کرد: در بحث فقهی باید از زاویه نگاه مصرف‌کننده که نوع لباس را برای منزلت و شأن و هویت می‌پوشد، بررسی کنیم و از این رو سه میلیارد دلار قاچاق جای بحث دارد؛ اینجا مسئله پوشاندن مطرح نیست و بحث از زاویه دیگری باید بررسی شود.

امامی با بیان اینکه حکمرانی هم ناظر به بازار، هم جامعه و هم دولت است، تصریح کرد: عرصه حکمرانی فرهنگی عرصه بسیار حساسی است ولی مع‌الاسف مدیریت مد و لباس رها شده بود و آقای افروغ این دغدغه را ایجاد کرد. الان ماهی یک آئین‌نامه نوشته می‌شود ولی هر چهار ماه یکبار ابلاغ می‌شود زیرا حکم وزیر که در حکم هیئت وزیران در این قانون است باید اخذ شود و در بی‌قانونی هم به ارتکازات خودمان رجوع می‌کنیم.

امامی با بیان اینکه باید نظارت‌های ما هوشمند و براساس هوش مصنوعی باشد و نهایتاً سواد مردم بالا برود، اظهار کرد: الان آئین‌نامه پوشاک بانوان در مقام طراحی و تولید، آئین‌نامه تبلیغات و آئین‌نامه بازیگری را در دست اقدام داریم و جزء اولویت ما هست زیرا وقتی یک بازیگر، لباسی را بپوشد، می‌تواند برای جامعه تبدیل به الگو شود، البته نظارت این مسئله به خود تلویزیون و ساترا سپرده شده است.  

دبیر شورای فرهنگ عمومی کشور با بیان اینکه میان مد و فشن، سبک، ترند، استایل و ... تفاوت وجود دارد، افزود: مد، خیلی خیلی با مقوله کثرت تناسب دارد؛ در ادبیات پوشاک گفته می‌شود اگر کارخانه از یک قطعه حداقل بتواند هزار نسخه تولید کند می‌تواند مد ایجاد کند؛ در خارج از کشور این عدد، یک میلیون است و اگر می‌بینید که گاهی لباس‌هایی را به صورت کیلویی مثلاً دو میلیون به ما می‌دهند لباس‌های اضافی مد آنان است که منسوخ شده است وگرنه لباس ترند را به ما با این قیمت‌ها نمی‌دهند.

امامی افزود: ما به مد خیلی توجه داریم ولی مفهوم مهم‌تر ترند است که به روند مدشدن چیزی قبل از مدشدن اشاره دارد مثلاً لباسی را برخی سلبریتی‌ها و ورزشکاران و ... می‌پوشند تا تبدیل به مد شود.