مرجع ساده‌‌زیستی و مهربانی + فیلم
سبک زندگی آیت‌الله احمدمجتهدی تهرانی خاص بود. او مردی فروتن و ساده‌زیست بود که در عمل این ویژگی‌ها را بروز می‌داد. به همین دلیل مردم از او الگو می‌گرفتند و بسیار به این مجتهد فرهیخته احترام می‌گذاشتند.
آيتالله احمد مجتهدی تهرانی در نهم مهرماه سال ۱۳۰۲ شمسی برابر با دوم رجب‌المرجب سال ۱۳۴۳ قمری در تهران چشم به جهان گشود. وی در خاندانی با تقوی و ورع و فضل و شرف پرورش يافت، پدر ايشان مرحوم محمدباقر از كسبه‌های معروف و با تقوی و متدين تهران بوده و جد ايشان مرحوم ميرزا احمد از تجار مشهور و از مؤمنين و متدينين عصر خود بود. بعد از اين دو بزرگوار اجداد حضرت آيتالله مجتهدی همگی در كسوت روحانيت و از علماء جليل‌القدر و مبلغين اسلام و از ائمه جماعات مشهور كاشان بودند. از جمله اجداد ايشان آيات و حجج اسلام، حاج ملا محمدعلی مجتهد و حاج ملامحمد باقر مجتهد و حاج ملا محمد كاظم مجتهد كاشانی بودند.
صاحب كتاب لبا‌ب‌الالقاب تأليف آيتالله مرحوم آخوند ملا حبيب‌الله شريف كاشانی متوفی ۱۳۴۰ قمری درباره يكی از اجداد ايشان يعنی حضرت آيتالله حاج شيخ محمدعلی مجتهد كاشانی می‌نويسد: «او فرزند حاج محمدباقر كاشانی است و آيتالله حاج محمدعلی مجتهد كاشانی عالمی فاضل و مدرسی بزرگوار در علوم شرعی و عقلی بود، به حدی كه فضل و علم و زهدش بر ديگران مسلم و آشكار بود و آن مرحوم فرزندی داشت به نام حاج ملا ابوالقاسم كه او هم حكيم و منجمی زبردست بود و من آن فرزند را ديده بودم و او در تهران فوت كرد و مرحوم آيتالله حاج محمدعلی از شاگردان فقيه عاليقدر حضرت آيتالله سيدمحمد تقی كاشانی بود و او از شاگردان عالم ربانی و معلم اخلاق حاج ملا احمد نراقی است و ملااحمد نراقی استاد شيخ مرتضی انصاری بود و وقتی كه ملااحمد نراقی از رحلت آيتالله سيدمحمد تقی كاشانی باخبر شدند از شدت حزن و اندوه و با صدای رسا و بلند شديدا گريه كردند و از فقدان آن عالم بزرگوار تاسف خوردند.»
آيتالله مجتهدی در سال ۱۳۶۲ قمری و در سن ۱۹ سالگی به كسوت روحانيت درآمد و قبل از آن در بازار تهران مشغول به‌كار بود و پدر ايشان يعنی مرحوم محمدباقر راضی نبود كه فرزندش طلبه شود ولی بر اثر عشق و علاقه بسیاری كه جناب استاد به علم و دانش داشت به سوی طلبگی روی آورد. با توجه به مخالفت پدر، سال‌ها با عسرت و سختی بسیار، در لباس روحانيت به تحصيل علم پرداخت و بعد از سال‌ها نه تنها پدر راضی شد بلكه بر وجود چنين فرزندی در نزد خويشان و نزديكان و در اجتماع افتخار می‌كرد. وی پنج سال بعد يعنی در سال ۱۳۶۷ قمری و در سن ۲۴ سالگی ازدواج كرد و در همين سال دروس رسائل و مكاسب را نزد آقايان فاضل (پدر حضرت آيتالله العظمی فاضل لنكرانی) و سيد‌حسين قاضی و آقا شيخ قاسم نحوی امتحان داد و با موفقيت به اتمام رساند. بعد از قريب دو سال در سن ۲۶ سالگی و در سال ۱۳۶۹ قمری امتحان كفايه و قسمتی از درس خارج را با موفقيت گذراند. آيتالله مجتهدی در ضمن تحصيل، به تدريس كتب حوزوی هم می‌پرداخت و وقتی كه از قم به تهران آمد شب‌ها در مسجد امين‌الدوله كه مرحوم حاج شيخ محمد حسين زاهد در آنجا مشغول به تدرس و اقامه نماز بود، استاد هم، صبح و عصر به امر تدريس اشتغال داشت و چون مرحوم حاج شيخ محمدحسين زاهد در اواخر عمر و با وجود كهولت سن به سختی مشغول تعليم و تربيت طلاب بود، لذا از آيتالله مجتهدی تقاضا كرد كه علاوه بر تدريس، شب‌ها هم منبر برود و آيتالله مجتهدی در طول دو سال، شش جزء از اول قرآن را با استفاده از تفسير برهان كه مبنای تفسيری ايشان بود برای مستمعين آيات قرآن را تفسير می‌كرد.
آيتالله احمد مجتهدی تهرانی صبح‌ها در مسجد مرحوم حاج سيد عزيزالله بازار برای طلاب به تدريس كتب ادبيات و فقه مشغول بود و بعد از ظهرها هم برای كسانی كه روزها شاغل بودند و بعد از ظهرها درس می‌خواندند به تدريس كتب حوزوی از قبيل مطول، سيوطی، مغنی، منطق و غيره می‌پرداخت. وی پس از گذشت سه سال از رحلت عارف زاهد و معلم اخلاق حاج شيخ محمدحسين زاهد رحمة‌الله همچنان به امر تدريس در مسجد مرحوم حاج سيد عزيزالله تهران مشغول بود تا آنكه به درخواست عده‌ای از علماء و مردم متدين، از ایشان تقاضا كردند كه حوزه علميه را به مسجد مرحوم حاج ملا جعفر منتقل كنند كه در آن زمان مسجد، انبار خاک ذغال و خمره ترشی كسبه محل بود و تجار و مردم متدين با علما مشورت كردند و به اين نتيجه رسيدند كه آيتالله مجتهدی به دلايلی نسبت به علمای ديگر برای ادامه راه مرحوم حاج شيخ محمد حسين زاهد ارجحيت دارد. بنابراين با همت تجار و مردم متدين، آيتالله مجتهدی توانست حوزه علميه فعلی را كه در تهران واقع است تأسيس كند. سبک زندگی آیت‌الله احمدمجتهدی تهرانی خاص بود. او مردی فروتن و ساده‌زیست بود که در عمل این ویژگی‌ها را بروز می‌داد. به همین دلیل مردم از او الگو می‌گرفتند و بسیار به این مجتهد فرهیخته احترام می‌گذاشتند. سرانجام این عالم ربانی به علت عفونت ریه، در سن ۸۵ سالگی در ۲۳ دی‌ماه ۱۳۸۶ برابر با چهارم محرم الحرام ۱۴۲۹ قمری در بیمارستان بازرگانان تهران، دارفانی را وداع گفت.
انتهای پیام
