غواصانی که ستاره اروند شدند

مختصات پهلوانی سال‌هاست در رزمندگانی خلاصه می‌شود که در دوران دفاع مقدس، رسم عاشقی را در گوش آب و خاک وطن زمزمه کردند. همان‌هایی که جان بر کف به دل دشمن زده و چه از روی خاک و یا فرسنگ‌ها در زیر آب، راه بر دشمن بعثی بستند. گردان حضرت یونس(ع) یکی از ستارگان رزم در میان امواج وحشی اروندرود است که با رشادت رزمندگانش در تاریخ این مرز و بوم ماندگار شد.

سردار سيداحمد موسوی، متولد 1341 است که در جنگ تحمیلی، فرماندهی این گردان را به عهده داشت. وی در گفت‌وگو با ایکنا از اصفهان اظهار کرد: در دوران دفاع مقدس، حدود 8 سال در جبهه حضور داشتم که حدود پنج سال آن را مسئول اطلاعات و عملیات لشکر امام حسین(ع) بودم. همچنین فرماندهی گردان حضرت یونس(ع) را نیز به عهده داشتم.

وی ادامه داد: پس از جنگ نیز در سمت فرمانده تیپ دو و مسئول معاونت عملیات لشکر امام حسین(ع) مشغول فعالیت شدم. حدود 7 سال نیز مدیرکل بنیاد حفظ آثار و نشر ارزش‌های دفاع مقدس استان اصفهان بودم.

این فرمانده دوران دفاع مقدس در خصوص نحوه تشکیل گردان حضرت یونس(ع) توضیح داد: این گردان در سال 1364 و قبل از عملیات والفجر 8 با هدف عبور از اروندرود تشکیل شد. تعدادی از نیروهای زبده گردان‌های گوناگون برای تشکیل گردان غواصی انتخاب شدند که من مسئولیت آموزش آنها را به عهده داشتم. پس از اتمام آموزش‌ها، این افراد در قالب گردان حضرت یونس(ع) مشغول فعالیت شدند.

وی تأکید کرد: از آنجا که غواصی، جنبه خط‌شکنی داشت و مقدمه درگیری با دشمن به حساب می‌آمد، بسیاری از جوانان نیز به همین دلیل مشتاق عضویت در گردان حضرت یونس(ع) بودند.

موسوی افزود: تعداد رزمندگان این گردان در ابتدا حدود 150 نفر و وظیفه‌شان این بود که در عملیات والفجر 8 به‌عنوان خط‌شکن وارد عمل شوند. آنها اولین نیروهایی بودند که با غواصی از رودخانه اروند عبور کردند و با دشمن درگیر شدند. سپس گردان‌هایی که سوار بر قایق بودند، به آنها ملحق شدند و عملیات را ادامه دادند.

وی یادآور شد: در عملیات کربلای سه، هدف ما فتح اسکله «الامیه» عراق بود که با موفقیت روبرو شد. این اسکله در دهانه خلیج فارس قرار داشت؛ یعنی جایی که اروندرود به خلیج فارس می‌ریزد و گردان حضرت یونس(ع) توانست آن را فتح کند.

این فرمانده دوران دفاع مقدس بیان کرد: در عملیات کربلای چهار، تعداد غواصان را به 500 نفر رساندیم و پنج گروهان 100 نفره تشکیل دادیم. این بار به‌دلیل حساسیتی که منطقه داشت، آموزش‌های فراوانی به غواصان داده شد که با آموزش‌های قبلی متفاوت بود. در این عملیات، سرهای غواصان حتماً باید زیر آب قرار می‌گرفت و حرکت می‌کردند. سرانجام نیز این پنج گروهان در پنج محور توانستند خطوط اولیه دشمن را تصرف کنند. البته عملیات در مجموع با موفقیت روبرو نشد و دستور عقب‌نشینی دادند. حدود 100 نفر از غواصان به شهادت رسیدند و حدود 40 نفر نیز زخمی شدند.

وی با اشاره به خاطرات خود از دلیرمردی رزمندگان گردان حضرت یونس(ع) گفت: در سال 1365 و قبل از عملیات کربلای سه، آموزش‌های ما در گرمای بیش از 50 درجه مردادماه و در زیر نخلستان‌ها انجام می‌شد و هیچ وسیله خنک‌کننده‌ای وجود نداشت. با وجود آن شرایط نامساعد و آموزش‌های دشوار، هیچ یک از رزمندگان ابراز ناراحتی نمی‌کردند و برای عملیات مشتاق بودند. در نهایت نیز با مدد الهی، عملیات کربلای سه به پیروزی منجر شد.

موسوی تصریح کرد: حضور در میان رزمندگانی که بین 17 تا 20 سال داشتند و تماشای رشادت و مقاومت آنها، جزو خاطرات خوب من از آن دوران است. در عملیات کربلای چهار نیز هوشیاری دشمن بالا بود و سطح آب را به رگبار بست؛ با این همه، رزمنده‌ها مشتاقانه وارد آب شدند و خم به ابرو نیاوردند؛ چراکه اشتیاق بسیاری برای عملیات و شهادت داشتند.

وی در خاتمه صحبت‌های خود یادآور شد: رزمندگان گردان یونس(ع) هنوز هم با یکدیگر در ارتباط هستند. ما هر ماه جلساتی داریم، چندین سال است که دور هم جمع می‌شویم و خاطرات آن دوران را در این جلسات مرور می‌کنیم.

زهرا مظفری‌فرد