عارف واقعی به فقها و علمای وارسته شیعه اهانت نمی‌کند

به گزارش ایکنا، آیت‌الله علی کریمی جهرمی؛ استاد درس خارج حوزه علمیه، 13 مهرماه در همایش «سالک الی الله؛ بزرگداشت آیت‌الله ناصری اصفهانی» که در مرکز فقهی ائمه اطهار(ع) قم برگزار شد، با بیان اینکه آیت‌الله ناصری فردی خودساخته و اخلاقی بود، گفت: امام هادی(ع) در روایتی فرمودند عالم برتر در میان همه علما در زمان‌ها و اماکن مختلف عالمی است که چند ویژگی داشته باشد؛ اگر نبودند بعد از غیبت امام غایب شما یعنی حضرت مهدی(عج) علمایی با تفکر و اندیشه والا و امتیازات ویژه مردم دچار ضلالت و گمراهی بودند.

وی با برشمردن ویژگی چنین عالمانی با اشاره به این روایت، اضافه کرد: امام(ع) فرمودند: اولین ویژگی این علما آن است که دعوت‌کننده جامعه و مردم به سوی خدا هستند؛ یعنی عالمی که خوب درس خوانده باشد و با فقه و اصول کاملا آشنا باشد ولی این امتیاز را نداشته باشد، اگر مردم را به سوی خدا دعوت نکند مشمول برتری بر علما نیست. با این وصف خصوصیت اول عالمی است که مردم را با خدا آشتی دهد.

آیت‌الله کریمی جهرمی بیان کرد: خصوصیت دوم در فراز امام هادی(ع) این است؛ علمایی که دلیل راه به سوی خدا باشند یعنی مردم نگاه به قیافه و عمل و سخن، روابط و مشی و روش آنان که می‌کنند به یاد خدا و متوجه ذکر خدا شوند و وجود چنین علمایی دلیل بر وجود چنین خدایی است. انسان گاهی با دیدن یک عالمی این حقیقت را حس می‌کند ولو اینکه با سخن و آرمان او آشنایی پیدا نکرده است. ویژگی دیگر این عالمان آن است که با براهین قاطعه و حجت‌های ساطعه و ادله بسیار محکم دین خدا را اقامه و مردم را به سوی خداوند دعوت می‌کنند و با مخالفان حمله‌ور به دین خدا مبارزه می‌کنند و آنان را کنار می‌زنند.

عالم واقعی مردم را از دست شیطان نجات می‌دهد

وی افزود: خصوصیت دیگر چنین عالمانی آن است که دست ضعفای فکری و دینی را گرفته و از چاه ضلالت بیرون می‌آورند و آنان را از فتنه‌ها و تورهای ابلیس و شیاطین سرکش و طغیانگر در برابر خدا نجات می‌دهند. این عالمان، مردم را از دست نواصب بی‌منطق و برهان اهل بیت(ع) و جنایتکار هم رها می‌کنند لذا ایشان خطر نواصب را در کنار خطر دشمنان خدا قرار داد. اگر اینچنین علمایی نبودند احدی در جهان باقی نمی‌ماند مگر اینکه مرتد می‌شد و دین خدا را پشت سر می‌گذاشت؛ آنچه عامل بقا بر عقاید و پافشاری مردم است چنین علمایی هستند.

استاد درس خارج حوزه علمیه تأکید کرد: خطابم به علما و بزرگان دین و طلاب و اساتید محترم است که خود را با این روایت بسنجند و با خود بگویند آیا ما واجد این ویژگی‌ها یا بخشی از آن هستیم؟ آیا مردم از چهره ما به این نتیجه می‌رسند که آمده‌ایم تا به دین خدا خدمت کنیم و آیا خدمت کرده و می‌کنیم؟ امام هادی(ع) به عنوان حجت بالغه الهی در ادامه فرمودند این علما مردانه وارد میدان حفظ دین می‌شوند و قلوب ضعفای شیعه را محکم در دست می‌گیرند و رها نمی‌کنند تا آنان را به ساحل نجات برسانند کما اینکه صاحب کشتی با سکانداری کشتی را به ساحل نجات می‌رساند. اینها علمای افضل و برتر بر همه طبقات علمای اعلام هستند و برتری آنان بر مردم که جای خود دارد.

ایشان با بیان اینکه این مجالس برای آن است که در ما تحولی دینی و اعتقادی ایجاد شود، تصریح کرد: اینکه مطالبی بشنویم و مناظری را ببینیم هدف برپایی چنین مجالسی نیست بلکه باید از خدمات و مردمی‌بودن آیت‌الله ناصری و فنای او در راه دین و خاندان عصمت بهره‌مند شویم. ایشان یکی از علمای در این صراط بودند که اکابر این مسیر کسانی چون؛ شیخ طوسی و صاحب جواهر و شیخ مفید و ... بودند.

استاد درس خارج حوزه علمیه گفت: بنده سالیانی ایشان را زیارت می‌کردم و کلام و مجالس ایشان حاکی از این مطالب بود و مردم را به سوی خدا دعوت می‌کردند و یکی از رمزهای اینکه مردم هم توجه کاملی به ایشان داشتند همین خصلت بود؛ ایشان وقتی برای مردم سخن می‌گفتند جمعیت فراوان و انبوهی در پای منبرشان می‌نشستند و پیر و جوان سخنانشان را گوش می‌دادند.

عارف واقعی کیست؟

آیت‌الله کریمی جهرمی تأکید کرد: ایشان اهل عرفان واقعی بودند؛ علمای بزرگوار از دوره شیخ طوسی، علامه حلی و سیدمرتضی تا زمان‌های اخیر عارف واقعی بودند؛ اگر کسی مدعی عرفان شد و مریدانی هم داشت که سر زانوی او را ببوسند ولی در دل با علما و فقها رابطه نداشته باشد و بر مسیر خلاف آنان حرکت کند عرفانش ناب و نجات دهنده نیست بلکه دکانی است تا برخی افراد را به سوی خود جلب کند.

ایشان تصریح کرد: بنده از اقوام آقای ناصری پرسیدم که با فلان فردی که مدعی عرفان بود رابطه داشتند فرمودند بله ولی در آخر کار ارتباط خود را از او برید و قطع کرد زیرا علیه یکی از علما و زعیم شیعه حرف‌های نادرست می‌زد و بی‌ادبانه برخورد می‌کرد لذا از او برید؛ بنابراین عارف واقعی کسی است که فقها و علمای وارسته را نایبان امام زمان(عج) بداند.

ارادت شدید به اهل بیت(ع)

وی در پایان تأکید کرد: ایشان به شدت به خاندان مقدس اهل بیت(ع) ارادت داشت و وقتی نام سیدالشهدا(ع) برده می‌شد اشک در چشمش جاری می‌شد؛ در اواخر عمر با آن حال بیماری و پیری اصرار کرده بودند که مرا به کربلا ببرید و فرزند بزرگوار ایشان با زحمت فراوان این حاجت را اجابت کردند و ایشان قبر مطهر حضرت امیرالمؤمنین(ع) و امام حسین(ع) را زیارت کردند.