به مناسبت ایام اربعین حسینی، پای درس گفتار «زندگی اجتماعی با سیدالشهدا(ع)» از زبان حجتالاسلام سیدجواد بهشتی، کارشناس قرآنی نشستهایم تا مروری بر درسهای عملی از زندگی و سیره امام حسین(ع) برای زندگی امروز بشر داشته باشیم.
حجتالاسلام والمسلمین بهشتی در دومین قسمت از این مجموعه به موضوع «راهپیمایی عبادی» پرداخت که مشروح آن را در ادامه مشاهده میکنید و میخوانید.
«راهپیمایی عبادی و معنوی از حج شروع میشود. در مراسم حج، سکون و رکود و ایستایی وجود ندارد به این دلیل که از همان آغاز باید هر شخصی از شهر و دیار خود حرکت کند. زمانی که آن شخص به میقات یا همان ایستگاهی که باید لباسهای خود را به لباس احرام تبدیل کند، رسید به خدای خود آری گفته و میگوید: لبیک، پروردگارا من آمدم.
وقتی شخص وارد مکه و مسجدالحرام میشود، پیادهروی میکند، هفت دور گرد کعبه میچرخد، نماز میگذارد، مجدداً هفت بار بین دو کوه به رسم حرکتی که هاجر برای پیدا کردن آب برای فرزند خود اسماعیل انجام داد، حرکت میکند. این پیادهروی عبادی است که خدا برای حاجیان و زائران بیتالله حرام لازم دانسته است.
پس از حلق و تقصیر حاجی از احرام بیرون آمده و مجدداً روز هشتم ماه ذیالحجه راهی صحرایی به نام عرفات میشود. از هیاهوی شهر و هتل بیرون آمده و در فضای پاک صحرای عرفات وارد میشود تا خدا و حقایق را به خوبی بشناسد. با پایان شب از عرفات سفر میکند به صحرای دیگری به نام مشعر وارد میشود. برای پیدا کردن شعور و با طلوع آفتاب روز عید قربان وارد سرزمینی به نام منا میشود. برای مبارزه با شیطانها(شیطان نزدیک، شیطان میانه، شیطان دورتر، شیطان کوچک و متوسط و بزرگ) حرکت میکند و پس از آن ایثار کرده و قربانی میدهد.
راهپیمایی اربعین ریشه در مراسم حج دارد. ائمه اطهار(ع) گرچه وسیله داشتند تا با مرکب به سفر حج بروند اما پیاده میرفتند تا هم عشق خود را به خدا اظهار کنند و بگویند: «خدایا من عاشقم، پاهایم و نفسم سوخته اما همچنان ذکر تو را بر لب دارم» و هم به همسفران کمک کنند.»
انتهای پیام