به گزارش ایکنا، حجتالاسلام والمسلمین محمدتقی اکبرنژاد، استاد حوزه و رئیس مؤسسه فقاهت و تمدنسازی، امروز، 15 دیماه در مراسم بزرگداشت آیتالله محمدتقی مصباح یزدی با تمجید از این شخصیت بااخلاق و دانشمند، گفت: یکی از کسانی که امروز جزء اساتید حوزه است، تعریف میکرد که من مجذوب تواضع و اخلاق نیک آیتالله مصباح شدم، زیرا آیتالله مصباح یزدی فرد بسیار خلیقی بود و وقتی وارد مدرسه میشد، بسیار متواضع بود؛ لبخند میزد و اگر طلبهای میخواست با ایشان سخن بگوید، با احترام میایستادند و به حرفهای او گوش میدادند.
وی با بیان اینکه اخلاق نیکوی او و اینکه اخلاق پیامبرگونه داشت، صفتی است که دوست و دشمن به آن معترف هستند، افزود: این سخن از سوی کسانی بیان میشود که از جهات فکری با آیتالله مصباح همنظر هم نیستند و زاویه فکری دارند ولی معترف به این ویژگیهای ارزشمند ایشان هستند.
اکبرنژاد با بیان اینکه پیامبر به خلق عظیم در قرآن تمجید شده است، اضافه کرد: درباره ایشان گفته شده «وَلَوْ كُنْتَ فَظًّا غَلِيظَ الْقَلْبِ لَانْفَضُّوا مِنْ حَوْلِكَ فَاعْفُ عَنْهُمْ وَاسْتَغْفِرْ لَهُمْ وَشَاوِرْهُمْ فِي الْأَمْرِ» یعنی ای پیامبر، تو اگر سختگیر و غلیظ القلب بودی، مردم از دور تو پراکنده میشدند؛ حال چه معنایی دارد که شیعیان و به خصوص ما طلاب با اخم به هم نگاه کنیم و با مردم انس نگیریم و با دیگران همراهی عاطفی نداشته باشیم؟
اکبرنژاد تصریح کرد: البته برای کسی که فضلی ندارد، تکبرورزیدن هم طبیعتاً معنایی ندارد، اما وقتی کسی در جایگاه علمی و شهرت اجتماعی هست، این تواضع بسیار ارزشمند است؛ این عالم ربانی آثار متعدد دارد و در رده بزرگان حوزه بود و این صفت فضل بزرگی حساب میشود و نتیجه مبارزه با هواهای نفسانی است.
رئیس مؤسسه فقاهت و تمدنسازی اظهار کرد: این صفت به ویژه برای کسی که در کسوت روحانیت و لباس آخوندی است، حتماً لازم است؛ انسان الهی باید مانند درختی باشد که هر قدر ثمر دارد، افتادهتر است؛ امروز هم این یک شاخص برای سنجش تواضع افراد است؛ اگر دیدید کسی علمش زیاد شده، اما ادب و تواضع او زیاد نشده، تردید نکنید در مسیر شیطان قرار گرفته است؛ اینکه اگر کسی استاد شد، نسبت به شاگردانش تواضع ندارد و نسبت به استادانش کمتوجه است، قطعاً از تواضع دورافتاده است.
استاد حوزه بیان کرد: باید جداً رصد کنیم که هرقدر علممان بیشتر میشود، آیا ادب و تواضع ما هم بیشتر شده است؟ آیتالله مصباح تا آخر عمر، این صفت بزرگ را با خود همراه داشت. اینکه در اوج گرفتاری لبخند بزنیم و با دیگران گرم بگیریم و مهربان باشیم ،خیلی مهم است و به ویژه در تبلیغ دین بسیار مؤثر است.
رئیس مؤسسه فقاهت و تمدنسازی اضافه کرد: یکی دیگر از خصلتهای آیتالله مصباح یزدی، این بود که غیرت دینی و حب فیالله و بغض فیالله داشت؛ برخی آدمها خوب و معتقد به دین هستند و تدریس در حوزه و دانشگاه دارند، اما اگر در دین بدعتی گذاشته شود و حرف نامربوطی به قرآن و دین نسبت داده شود، به خودشان نمیگیرند و چندان برای آن اهمیتی قائل نیستند، اما ایشان در برابر اهانت به دین، غیرت داشت و ساکت نمینشست.
وی تأکید کرد: آیتالله مصباح از مُرّ دین دفاع میکرد و کوتاه نمیآمد. روزی در مدرسه علمیه دارالشفاء در خدمت ایشان بودم و در دورهای در کشور، اهانتهایی به مقدسات صورت گرفت؛ ایشان تعبیر مهمی به کار برد و فرمود: اگر عمامه از سر ما بردارند، میگوییم اسلام به خطر میافتاد، اما به قرآن و پیامبر توهین میشود و نمیگوییم اسلام به خطر نمیافتد.
اکبرنژاد تصریح کرد: شاید غیرت دینی که ایشان داشت، خیلیها نداشتند؛ البته شعور عمومی ممکن است با یک مداح و خطیب بهتر از یک فقیه و فیلسوف ارتباط برقرار کند، لذا اگرچه برخی نتوانستند با ایشان ارتباط برقرار کنند، اما بدانیم راه درست، همین غیرت دینی است.
وی افزود: در فتنه 88، قضایای مختلف حتی تا توهین به امام حسین(ع) رخ داد؛ ولی برخی بزرگان حوزه سکوت کرده و هیچ حرفی نزدند و برخی توجیه کردند که ایشان ذخیره نظام است و باید حفظ شود. این از حرفهای عجیب است؛ زیرا امام علی(ع) هم چنین تصوری نداشت که من ذخیره اسلام هستم، پس نباید در مسائل دخالت کنم؛ مگر اهل بیت بلد نبودند با دوبار رفتن به در خانه خلفا، جان خود را حفظ کنند؟
استاد حوزه علمیه با تأکید بر اینکه شیعه باید غیور باشد، مگر نه اینکه امام علی(ع) به ما یاد داد که از خلوتی راه حق و کم بودن تعداد افراد تردید نکنید و نترسید، ادامه داد: یکی دیگر از خصلتهای ایشان اندیشمندی او بود، فقط مطالعه نمیکرد، بلکه زیاد میاندیشید؛ افرادی هستند که کتاب زیاد نوشتهاند، اما اندیشه زیادی پشت آن نیست، لذا انسان رغبت نمیکند آثار آنها را بخواند.
وی افزود: برخی میگویند ما روزی 16 ساعت مطالعه میکنیم، اما کسی که اینقدر مطالعه دارد، آیا فرصتی برای اندیشیدن دارد؟ همچنین از ویژگیهای دیگر ایشان پرکاری او بود؛ تنوع آثار وی هم مؤید آن است؛ آن هم انسانی که در چنین گسترهای، فعالیت سیاسی و اجتماعی داشت.
انتهای پیام