برنامه‌های دولت برای کتابخوانی بی‌نتیجه بوده است
عضو هیئت علمی دانشکده هنر دانشگاه آزاد اسلامی گفت: با کار دولتی نمی‌توان مردم را کتابخوان کرد و برنامه‌هایی که تاکنون انجام داده‌اند، نتیجه‌ای نداشته است.
مهرداد رایانی‌مخصوص، عضو هیئت علمی دانشکده هنر دانشگاه آزاد اسلامی در گفت‌وگو با ایکنا درباره مطالعه در میان دانشجویان گفت: معرفی کتاب برای آنها و راهکارهای ترویج کتاب و کتابخوانی کارشناسان و متخصصان خود را می‌خواهد.
رایانی در ادامه درباره رویکرد دانشگاه‌ها در ترویج مطالعه در بین دانشجویان ادامه داد: مسئله ترویج مطالعه در بین دانش‌آموزان و دانشجویان و ... سال‌هاست مطرح می‌شود و غالب جریانی که طی این سال‌ها وجود داشته است، تأکید می‌کنند که مدرسه، دانشگاه، دولت و ... مسئول است و باید این کار را انجام دهند. مگر برنامه‌هایی که تاکنون انجام داده‌اند، نتیجه‌ای داشته است؟ دولت نباید در این مسئله دخالت کند، یعنی با کار دولتی نمی‌توان مردم را کتابخوان کرد.
این مدرس دانشگاه با تأکید بر اینکه کتابخوانی باید از خانواده‌ها آغاز شود، گفت: رشد کودک از خانواده آغاز می‌شود، بنابراین کتابخوانی از طریق والدین می‌تواند در کودکان نهادینه شود و در سنین نوجوانی و جوانی و بزرگسالی ادامه یابد.
رایانی تصریح کرد: باید نیازهای حقیقی برای این مسئله به وجود آید و آدم‌های شایسته برای این کار تصمیم‌گیری کنند و این آدمها الگو و اسطوره مردم باشند. در حال حاضر چه کسی است که این جایگاه را داشته باشد؟ به طور کلی وجود الگو و اسطوره را رد نمی‌کنم اما نکته مهم این است که در جامعه ما باسواد و بی‌سواد، کتابخوان و غیرکتابخوان فرقی با هم ندارند. وقتی تفاوتی در جایگاه این دو وجود ندارد، چطور می‌توان از جوان دانشجو و ... انتظار داشت کتاب بخوانند. اگر هم درس می‌خوانند اغلب به دلیل مدرک‌گرایی، ارتقای شغلی و افزایش درآمد و ... است. بنابراین از دانش‌افزایی فقط استفاده مادی می‌برند نه لذت معنوی.
وی درباره نقش سریال‌ها، فیلم‌ها و نمایش‌ها در ترویج کتاب و کتابخوانی گفت: هیچ کدام از اینها کارایی نداشته و ندارد. همه مردم می‌دانند که مطالعه خوب است. اما مسائل دیگری همچون مسائل اقتصادی و ... وجود دارد که آنها را درگیر خود کرده است و ادامه این شرایط برای کشورمان، آینده بدی را رقم خواهد زد.
نویسنده کتاب «من که دا نیستم» بیان کرد: ما در زمینه تولید مقالات علمی هم همین وضعیت را شاهد هستیم، تعداد این مقالات بسیار بالاست، اگر ما این اندازه در نوشتن مقالات علمی پیشرو هستیم، پس نتیجه آن کجاست؟ چرا کشورهای دیگر از ما جلوترند؟ اگر این مقالات حقیقی هستند، چرا تغییری در تکنولوژی، پیشرفت و ... نمی‌بینیم؟ برای اینکه تولید اندیشه صورت نمی‌گیرد و ما در موقعیت بدی گرفتار شده‌ایم.
انتهای پیام
