وقتی فرصتی برای مطالعه نیست

هفته کتاب به بیست و هشتمین دوره برگزاری خود رسید، در کنار سایر رخدادهای ملی، سمینارهای مرتبط با حوزه کتاب و موضوع کتابخوانی و نمایشگاه های بین‌المللی یا استانی کتاب؛ تا قبل از پیدا شدن سر و کله کرونا.

غیر ممکن است «ایرانی» باشی و با کتاب، حال نکنی! مگر اینکه شرایط - از هر نظر - برایت مساعد نبوده یا نباشد و به ناچار، از این «رفیق بی‌ادعا» فاصله گرفته باشی...

اما یک واقعیت تلخ!

شعارها، ایده‌ها و پمپاژ نظریه‌ها و اندیشه‌ها درباره محسنات کتابخوانی، قداست کتاب و جایگاه والای اهل کتاب، این سال‌ها فقط بر دل نشریات و سایت‌های خبری نشست و بیلبوردهای تبلیغاتی را تغذیه کرد و متاسفانه کمتر از باور افکار عمومی گذشت! چون مردم به‌کرات، شاهد عملیات تخریب «فرهنگ» و نابسامانی‌های فرهنگی در مقابل چشم خود بودند و هضم این «تضادها» برای آنها دشوار بوده و هست.

دکتر بهشتی، دکتر علی شریعتی، استاد مطهری، آیت‌الله طالقانی، امام خمینی(ره)، هاشمی رفسنجانی، مهدی بازرگان، دکتر چمران و سایرینی که شاید من درباره‌شان چیزی نشنیده‌ام و از سرشناسان تاریخ معاصرمان هستند، همه اهل کتاب و تحریر بوده و به فراخور سابقه و توان فقهی، سیاسی، علمی یا ادبی‌شان دستی بر «قلم» داشته‌اند.

حالا - در حال برگزاری بیست و هشتمین دوره هفته کتاب - گوینده رادیو التماس می‌کند که فضای مجازی را محدود یا ترک کنید و کتاب بخوانید!

البته اگر کسی در شبکه‌های اجتماعی و فضای مجازی هم به دنبال محتوا در بخش‌های مختلف باشد، چندان دست خالی برنمی‌گردد...؛ پس با این دیدگاه و قضاوت رسانه ملی موافق نیستم، اما افول سرانه مطالعه در کشور را قبول دارم.

مدیر فرهنگی یک منطقه از کشور گلایه‌مند است که چرا هم استانی‌هایش فقط روزی چند دقیقه کتاب می‌خوانند! در حالی که مسئله، چیزی دیگر است! و بقیه موضوعات، صورت مسئله هستند.

اهل کتاب - یعنی مردم - برای مطالعه، مشکل زمان دارند، زیرا «زمان» را باید صرف کسب «نان» کنند! و پول به چنگ آمده، کفاف محصولات فرهنگی از جمله کتاب را نمی‌دهد! کوتاه و گویا.

آیا فهمیدن این واقعیت، کار دشواری است؟!

حمید هنرجو