لزوم شناخت ادبیات جهان برای دفاع از ساحت مقدس پیامبر(ص)

مسعود یوسف‌پور، یک شاعر آیینی در گفت‌وگو با ایکنا از خراسان رضوی، در رابطه با وظیفه و رسالت اهل قلم، به ویژه شاعران و نویسندگان در مقابله با هجمه‎های غرب نسبت به ساحت پیامبر اکرم(ص) اظهار کرد: در این خصوص ابتدا باید ساحت شعر ولایی را بررسی کنیم. ساحت شعر ولایی از دو منظر قابل بررسی است که یک منظر آن درون شیعی و منظر دیگر ملی است. شاعری که درون شیعی قلم می‌زند، برای مثال شاعری که در هیئات مذهبی یا کنگره‌ها قلم می‌زند و شعر می‌نویسد، مخصوصا شاعر هیئت که مخاطب آن از پیش تعیین شده، غالبا مفروضشان نبوت و ولایت است و برای مخاطب، مسئله نبوت و امامت توضیح داده نمی‌شود، بلکه کسی که بر روی منبر می‌رود در آن رابطه صحبت می‌کند و مخاطب وقتی مسئله نبوت و امامت را پذیرفته باشد، آن‌ها راحت‌تر شعرشان را می‌خوانند.

وی افزود: مخاطب شعر درون شیعی مسلمانان و شیعیان هستند که این دو طایفه نبوت و شیعیان ولایت را پذیرفته‌اند. سوال اصلی اینجا پیش می‌آید که آیا ما می‌توانیم شعر درون شیعی را به صورت ترجمه یا شکل‌های مختلف دیگر، به دیگر کشورها صادر کنیم یا خیر؟ که این واقعا سوالی اساسی است که اگر پاسخ سوال ما خیر باشد، یعنی به شعر ملی نیاز داریم.

این شاعر آئینی تصریح کرد: ما باید با ادبیات جهان آشنا شویم، برای مثال در شرق، هایکو و بعدها احمد شاملو شکلی از آن را به صورت کاریکلماتور به ادبیات ما آورد که در آن یک گزاره، در حد یک جمله و یک کلمه ناب وجود داشت و ما باید این گونه اشعار را از ملت‌های مختلف بشناسیم.

یوسف‌پور ادامه داد: اگر ما بخواهیم شعرهای خود را به شعر ملی تبدیل کنیم، باید رنگ و بویی به آن بدهیم که یک اقلیت یا اکثریتی را شامل شود که برای مثال اقلیت می‌تواند مسلمانان یک منطقه خارج از ایران یا اکثریت یک کشور مانند ژاپن باشد. باید ابتدا ادبیات و زبان آن منطقه و معیارهای آن را بشناسیم و براساس آن‌ها شعری بگوییم که دغدغه و مسئله نخست آن، مسئله نبوت یا امامت است و پس از اینکه پلی بین آن ایجاد کردیم، به‌سراغ مسئله پوئتیک برویم.

وی خاطرنشان کرد: شعر ما اگر شعر ملی باشد، نیازمند این است که از عناصر اشعار منطقه‌ای بهره بگیرد، برای مثال در ادبیات اروپا تحقیقی کنیم تا متوجه شویم که ادبیات اروپا اساسا اثری را می‌پذیرند که جنبه تصویری دارد و باید برای مخاطب تصویر ایجاد کند یا اینکه جنبه الفاظ آن مهم باشد.

این شاعر آئینی افزود: فکر نمی‌کنم بتوانیم به جنبه الفاظ زیاد نزدیک شویم، چرا که با زبان‌های دیگر بیگانه هستیم و اساسا گفته می‌شود که ترجمه نیز قاتل متن است، پس ناچار هستیم که شعر را به سمت تصویرگرا بودن ببریم و این موضوع به دغدغه ما تبدیل شود.

یوسف‌پور عنوان کرد: در سبک هندی با پرده‌های مختلفی از تصویر روبه‎رو هستیم و این سبک شاید بتواند برای شعر تصویرگرا باشد، خصوصا اینکه طرف مقابل ما در عرصه تصویر به ساحت پیامبر(ص) توهین کرده و کاریکاتوری که آن‌ها منتشر کرده‌اند، در عرصه تصویر بوده است. اگر هنرمندان بخواهند پاسخ آن‎ها را به وسیله نقاشی دهند، یک بحث است، اما اگر یک نفر بخواهد در حوزه قلم وارد شود، باید شعرش رنگ و لعاب تصویری داشته باشد.

وی افزود: تا آن جایی که مطلع هستم باید در ادبیات اروپا ۵۰ زیرشاخه وجود داشته باشد، اگر این آثار را بررسی کنیم به ما نشانه می‌دهد که چگونه شعر بگوییم که مخاطب خاص و عام را دربربگیرد و ملیت‌های متفاوت آن را بپذیرند.