طنین نوای «زینب زینب» در پایتخت شور و شعور حسینی

به گزارش ایکنا از زنجان، غروب دلگیر یازدهم محرم به سال 1442 رسید و باز هم اندوه در وجود دلدادگان مکتب حسینی جان تازه می‌گیرد. عزاداران زنجانی که در یوم‌العباس شور و شعوری نو در هم آمیختند و جلوه‌ای باشکوه از کمک‌های مؤمنانه را به نمایش گذاشتند، حال بر خود وظیفه می‌دانند که با درد اسرای کربلا شریک شوند و ارادت خود را نثار آزادمردان و حماسه‌آفرینان کربلا کنند.

عزای حسینی قید زمان و مکان را از میان برداشته و از 1400 سال پیش مردمان آشنا با این مسلک را عصرهای مختلف در سرتاسر گیتی در ماتم فرو برده و همگان در حیرت‌اند و می‌گویند «این حسین کیست که عالم همه دیوانه اوست» هر کسی قدری از آب حیات این مکتب چشیده باشد با هر رنگ و زبانی در محرم آرام و قرار ندارد و به دنبال کسب فیض بیشتری از این دریای معرفت است.

پایتخت‌نشیان شور  و شعور حسینی هم‌قسم شدند این رسم دیرینه را برای بازخوانی آرمان‌های سید و سالار شهیدان و حفظ اسلام ناب محمدی سینه به سینه و نسل به نسل انتقال دهند تا رسم آزادی و آزادگی از بین نرود و حقیقت هستی را ثابت کند که در نبرد حق و باطل پیروزی نهایی حتی در مسیرهای پرپیچ و خم و با وجود نیرنگ‌های دنیاطلبان از آن حق‌جویان است. و اکنون در غروب یازدهم محرم که به «یوم‌الزینب» معروف است باز هم عاشقان مکتب حسین بی‌قرار شدند؛ گرچه امکان برگزاری تجمع باشکوه عزاداران برای حفظ سلامت مردم فراهم نشد، اما جمعی از مدرم به نمایندگی از دلدادگان با رعایت فاصله در محوطه زینبیه اعظم زنجان و خیابان‌های اطراف گرد هم آمدند و در سوگ شهدای کربلا نشستند.

باز هم نوای «زینب زینب زینب، کنز حیا زینب کان وفا زینب، زینب زینب زینب، درد آشینا زینب غرق بلا زینب» همه شهر را پر کرده است، چه آن‌ها که در موکب عزاداران زینبیه اعظم حضور دارند و چه آن‌ها که از قاب صدا و تصویر روح و جان خود را به جمع وصل کردند، نوحه‌های عزا را زمزمه می‌کنند.

وسعت دریاها گنجایش اشک‌هایی که در عزای سید و سالار شهیدان ریخته شده را ندارد و آسمان نمی‌تواند بار ناله‌هایی که در این سوگ بالا می‌رود را تحمل کند. خاک از این جنایت بزرگ بشری خجالت‌زده و زمین برای تن‌های شریف شهدا حقیر است.

مردمان دیار غواصان دریادل تا کنون شهدای دلاور بسیاری را به تأسی از سرور خود تقدیم اسلام کرده است و اکنون مردمان این سرزمین می‌توانند رسم وفاداری به‌جای آورند و حتی در شرایط شیوع کرونا هم بگویند، یاد سرافرازترین تن‌های بی‌سر فراموش نخواهد شد.

گواه تاریخ روشن است که شهادت، انتخاب اباعبدالله‌ الحسین(ع) بوده است نه تصادف؛ پس هدف این این انتخاب باید تا روشن شدن حق برای مردم ادامه یابد و چه کسی برای این مسئولیت شایسته‌تر از دختر علی(ع) و فاطمه(س)، این بانوی صبر که در پس غم از دست دادن برادر و تحمل درد اسارت باید بار روشنگری یک جهان و نسل‌ها را به دوش بکشد.

در طول تاریخ مردان بسیاری در راه سیر و سلوک و تعالی عبد به فرمان معبود سرها دادند، اما دیده‌ها گواه‌اند که از خون‌های شهیدان روح عدالت‌خواهی در بدن‌هایی دیگر روییده و امروز هم باز شور و شعور عزای حسینی به گوش جهان خواهد رسید و مشق شاگردان مکتب حسینی زیباتر از همیشه نوشته می‌شود.

آن‌ها که از آغاز کرونا پویش‌های همدلی و مهربانی با عناوینی همچون «نذر سلامت»، «نذر ماسک» و «نذر شیر خشک» راه انداخته‌اند، در موکب عزاداری زینبیه اعظم زنجان نیز دانش‌آموزان نیازمند را به یاد آوردند و نذرهایی را برای تهیه بسته‌های تحصیلی و نوشت‌افزار اهدا کردند تا زنجان در سپر پرفروغ خیران بدرخشد.