آیا شور و شعور حسینی در مقابل هم قرار دارند؟

حجت‌الاسلام علی سعیدیان، استاد حوزه علمیه، در گفت‌وگو با ایکنا، به تحلیل این مسئله پرداخت که آیا شور حسینی در مقابل شعور حسینی قرار دارد و آیا درست است که خواستار شعور حسینی به جای شور حسینی باشیم؟ گفت: هر کسی که می‌گوید شور حسینی در برابر شعور حسینی قرار دارد شعور ندارد.

وی ادامه داد: کسی که در مورد امام و حجت خدا بر روی زمین معرفت داشته باشد، که البته این شعور و شناخت مرتبه‌های مختلفی دارد، شور و عشق به امام خود خواهد داشت. برخی معرفت معمولی دارند اما برخی تلاش کرده‌اند و معرفت بیشتری به امام خود دارند، اما کسی که هیچ معرفت و شعوری به امام خود نداشته باشد قطعاً نمی‌تواند اشک بریزد یا علا‌قه‌ای برای حضور در مراسم عزاداری داشته باشد.

هر کسی که شور دارد شعور هم دارد

حجت‌الاسلام سعیدیان تصریح کرد: متأسفانه برخی با مطرح کردن تضاد بین شور و شعور حسینی می‎‌خواهند خود را به‌روز نشان دهند اما هر کسی که شور دارد شعور هم دارد و می‌تواند بر این شعور بیفزاید و خودش را در جلسات و هیئت‌ها پرورش دهد. این تعبیر نادرست باید از ادبیات جلسات ما حذف شود. برای مثال اگر یکی از نزدیکان ما از دنیا برود و با او ارتباط نداشته باشیم، زیاد برای ما مهم نیست، اما اگر با او ارتباط داشته و انس و رفاقت داشته باشیم، گریه می‌کنیم.

وی ادامه داد: در مباحث معنوی و اهل بیتی(ع) هم همین‌طور است. تا شناخت و شعور نباشد اشک نیست. وقتی از من می‌پرسند که چه کنیم اشک بریزیم؟ می‌گویم امامت را بیشتر بشناس. هرچه بیشتر امامت را بشناسی برای تو سنگین‌تر و سخت‌تر است که چنین شخصیتی را از دست داده‌ایم. توصیه من به عزاداران افزایش معرفت است.

ضرورت اصلاح ساختار عزاداری‌‌ها

حجت‌الاسلام سعیدیان درباره اینکه مداحان قدیمی مراسم را نه با ذکر مصیبت، بلکه با نصیحت آغاز می‌کردند. آیا از ساختار درست عزاداری و برگزاری مراسم فاصله گرفته‌ایم؟ اظهار کرد: گرفتار چند مسئله هستیم. اول اینکه منبرهای ما یک‌طرفه است و این برای جوانان جذابیت ایجاد نمی‌کند. هر سخنران مثلاً 10 روز منبر می‌رود بدون اینکه مخاطب خود را بشناسد و بداند مخاطبش چه نیازی دارد. در احوال آقای فلسفی گفته شده که ایشان به حدی غنی از اطلاعات بود که در براساس احوال مخاطبانش موضوع سخنرانی خود را انتخاب می‌کرد. اگر جوان امروز یک شبهه کوچک عقیدتی داشته باشد تمام مباحث اخلاقی مطرح شده از سوی سخنران را نمی‌پذیرد، چون آن خدا و امام حسینی را که ما از آن سخن می‎‌گوییم قبول ندارد. بر همین اساس اول باید ساختار عزاداری‌ها را تغییر دهیم.

وی اضافه کرد: متأسفانه مداحان به خصوص کسانی که جوان‌ترند در مباحث عقیدتی استادی نداشته‌اند و حتی حاضر نیستند استادی داشته باشند. تا زمانی که حاج آقا مجتبی تهرانی زنده بود مداحان پای منبر ایشان می‌نشستند. ایشان که از دنیا رفت دیگر مداحان جوان پای منبر اساتید اخلاق نمی‌نشینند. البته مداحان قدیمی بیشتر به لزوم افزایش معرفت و شعور اعتقاد دارند. باید این تابو بشکند و آموزش‌های لازم را دریافت کنند. اول مراسم نیز باید با سخنرانی و افزایش شناخت و معرفت از امام حسین (ع) و قیام عاشورا آغاز شود.

نباید از حذف خرافات بترسیم

حجت‌الاسلام سعیدیان با اشاره به اینکه نباید از حذف خرافاتی بترسیم که به اسم دین سالیان سال به مردم ارائه شده و سلیقه افراد است نه خدا، یادآور شد: مثلاً در خصوص پوشیدن لباس‌ جین، استفاده از برخی وسایل تزئینی و ... شرعاً مشکلی ندارد و افرادی که چنین پوششی دارند نباید از دایره دینداران خارج فرض شوند. اگر بیخودی سخت بگیریم و از حقایق دین و دستورات خدا جلوتر برویم یا عقب بمانیم، به جایی می‌رسیم که مخاطب دیگر دین را قبول ندارد. قواعد رفتارها باید تغییر کند. اگر تغییر نکند دشمن سوء استفاده می‌کند. نباید آنقدر مانع جلوی جوان گذاشت که از دین زده شود. چه لزومی دارد جوانان را به ظاهرشان قضاوت کنیم.

وی در پایان گفت: سخنرانان اجازه دهند که مردم هم حرف بزنند و سخنرانی‌ها تعاملی‌تر شود و یک‌طرفه نباشد. مثلاً از دهه اول محرم سه روزش را حداقل اجازه دهیم مردم حرف بزنند و سؤال‌ها و شبهات خود را مطرح کنند. از سوی دیگر باید سخنرانان به زبان مردم حرف بزنند نه اینکه اصطلاحات خاص عربی و ... را مطرح کنند که دوری مردم را در پی دارد.