صوت | قیام امام حسین(ع) قیام قرآنی بود

به گزارش ایکنا؛ روضه‌های خانگی یکی از سنت‌های حسنه‌ در تعظیم شعائر حسینی با قدمتی دیرینه در بین شیعیان شمرده می‌شود و منشأ برکات تربیتی و اجتماعی گسترده‌ای از جمله آموزش احکام دینی، آشنایی با سیره اهل‌بیت(ع)، توسعه همدلی، ایجاد روحیه مشارکت و انسجام به ویژه در گروه‌های کوچک مانند اقوام و همسایگان با محوریت اهل‌بیت(ع) است.

امسال با توجه به شیوع بیماری کرونا و تحمیل محدودیت‌هایی در عزاداری ماه محرم و صفر، ضرورت توجه به روضه‌های خانگی بیش‌ از پیش نمایان شد، چراکه برخی از عزاداران حسینی به دلایل مختلف مانند حفظ سلامتی خود و دیگران، کهولت سن و یا بیماری و ... امکان حضور در مجالس عمومی برایشان فراهم نیست و دل‌تنگ روضه‌ اباعبدالله(ع) هستند؛ بر همین اساس سازمان قرآنی دانشگاهیان کشور با همکاری ایکنا، برای ترویج سنت حسنه روضه‌های خانگی و به ‌منظور تعظیم شعائر الهی، اقدام به راه‌اندازی این پویش کرده است.

حجت‌الاسلام سیدابوالفضل حکیمی، حافظ کل و مدرس قرآنی کشورمان به تلاوت آیات 27 و 28 سوره مبارکه فجر«یَآ أَیَّتُهَا النَّفْسُ الْمُطْمَئِنَّةُ/ ارْجِعِى إِلَى‏ رَبِّکَ رَاضِیَةً مَّرْضِیَّةً» پرداخت.  در ادامه متن و صوت این گفتار قابل مشاهده است.

«بسم‌الله الرحمن الرحیم

آیات تلاوت شده از آیاتی است که در شأن، فضیلت و منقبت مولایمان اباعبدالله الحسین(ع) آمده است. در حدیث آمده است سوره فجر، سوره امام حسین(ع) است، همانطور که پیروان مکتب اباعبدالله(ع) می‌دانند، ایشان شخصیتی بود که حقیقت قرآن به معنای واقعی در قلبش بود.

پرچم‌دار قرآن را می‌توان اباعبدالله الحسین(ع) معرفی کرد و لازم است تا در این عصر با سیره اباعبدالله(ع) آشنا شویم. حضرت در شب عاشورا به حضرت اباالفضل(ع) گفتند «از دشمن مهلت بگیرد برای اینکه مشغول تلاوت قرآن شویم، مشغول عبادت، دعا و استغفار شویم». حضرت می‌فرماید «و هُوَ یعلَمُ أنّی قَد کنتُ اُحِبُّ الصَّلاةَ لَهُ ، وَ تِلاوَةَ کتابِهِ ، وَ کثرَةَ الدُّعاءِ وَ الاِستِغفارِ» خداوند شاهد است که امام حسین(ع) عاشق نماز، تلاوت قرآن، دعا و استغفار به درگاه ایزد متعال است. هنگامی که سیره، روش و منش اباعبدالله(ع) قرآنی است، چرا ما حق قرآن را ادا نکنیم و نسبت به تلاوت قرآن کریم، وقت کمتری می‌گذاریم.

عاشقان اباعبدالله(ع) برای حضرت عزاداری می‌کنند، اما بدانید که قیام امام حسین(ع) قیام قرآنی بود، یاران سیدالشهدا(ع) چون حبیب‌بن‌مظاهرها و... حافظ قرآن بودند. هنگامی که در شب عاشورا به یاران سیدالشهدا(ع) نگاه می‌کردند، زمزمه، مناجات، تلاوت‌های عاشقانه آنها به مانند صدای زنبور عسل در کندو بود، عده‌ای در حال سجده و نماز بودند و عده‌ای دیگر در حال تلاوت قرآن بودند.

اگر بخواهیم مکتب سیدالشهدا(ع) و یاران ایشان را به معنای واقع کلمه الگو قرار دهیم، باید از قرآن جدا نباشیم، قرآن باید در سبک زندگی ما حاضر باشد و تربیت فرزندان براساس تربیت قرآنی باشد.

ان‌شاءالله همه ما با قرآن و اهل‌بیت(ع) محشور شویم».