به گزارش ایکنا، سهیل محمودی، شاعر و پژوهشگر ادب پارسی در بیستمین برنامه رمضانی «سوره تماشا» گفت:
آن کس که نه با علی دل خویش بباخت
چیزی نشناخت، گرچه بس چیز شناخت
در ساخت دلم به هر بدی، لیک دلم
با آن که بدِ علی به لب داشت نساخت(نیما یوشیج)
سلام و بسیار سلام، درود و فراوان درود
نام مبارک امام امیرالمؤمنین علی ابن ابیطالب از گذشتههای دور تا امروز یکی از زمینههای منقبت اخلاقی و نعت فضلیتمحور در شعر فارسی بوده است، شاعران بسیاری وقتی میخواستند از فضلیت، شجاعت، مروت، عدالت و همه خصلتهای خوب انسانی یاد کنند آن را در مولا علی(ع) میدیدند و از آن حضرت دم میزدند.
در سپیده ادب پارسی در روزگار سامانیان، شاعرانی مانند رودکی و فردوسی بزرگ نسبت به مولا ابراز ارادت کردهاند، یا کسایی مروزی که از شاعران نامدار روزگار سامانیان است و متأسفانه آثار اندکی از او برجای مانده و البته همین اندک هم به همت شادروان دکتر امین ریاحی، گردآوری شده است، جناب کسایی از اولین کسانی است که برای سیدالشهدا(ع) مرثیه سروده و قصیده مستقل در منقبت مولا علی(ع) دارد.
مرحوم استاد ریاحی سالها در کتابخانههای ایران و جهان و در میان نسخ خطی جستوجو کرده و توانسته است آثار کسایی را گردآوری کند و یکی از این اشعار باشکوه سرآغاز مدیحهسرایی مولا و حقانیت امام علی(ع) است.
یا علی
انتهای پیام