بلاتکلیفی نقش والدین در قبال آموزش مجازی به دانش‌آموزان
فراهم کردن زمینه گفت‌وگوی معلم و والدین، آگاهی از مسئولیت‌ها و نقش‌های هر یک و بهبود ارتباط مستمر والدین و معلمان، این روزها بیش از هر زمان دیگری لازم است؛ در غیر این صورت، افت تحصیلی دانش‌آموزان دور از انتظار نیست.
به گزارش ایکنا، این روزها و همزمان با شیوع کرونا، آموزش به دانش‌آموزان از طریق فضای مجازی در حال پیگیری است، اما این امر تبعات روانشناختی و تحصیلی دارد که باید به آن توجه کرد. در یادداشتی که نفیسه سادات امامی، پژوهشگر تعلیم و تربیت در فضای مجازی منتشر کرده است، آمده:
با آغاز ایام کرونا و تعطیلی مدارس نقش والدین در فرایند یادگیری پررنگ‌تر از قبل شده است، اما با تدریس مجازی، تعارض‌های بین والدین و مربیان در این امر قوت بیشتری پیدا کرده است. نکته مهمی که نباید از آن غفلت کرد درهم تنیدگی و پیوستگی ارکان تربیت به یکدیگر است تا جایی که برای بررسی این پدیده نمی‌توان نقش رفتار والد و مربی را به طور مستقل و منفک از یکدیگر در تحلیل وارد کرد. در این یادداشت به بررسی رفتار والدین و مربیان و تحلیل ماتریسی آن دو در امر آموزش می‌پردازیم.
پیش از شروع لازم است به این نکته توجه کنیم که محور این تحلیل فقط وضعیت آموزشی و نه تربیتی است. لطفا براساس آنچه در واقع رخ می‌دهد مرز این دو را مشخص کرده و از ورود به مباحث فلسفی رابطه تعلیم و تربیت بپرهیزیم.
حالت اول؛ والدین مداخله‌جو، مربیان خودمحور
رفتار مداخله‌جویانه والدین متناسب با میزان گشودگی و پذیرش معلم نتایج مختلفی را ارائه می‌کند. معلمی که صرفاً خود را متولی و محور آموزش می‌داند و تاکنون سعی داشته والدین را نسبت به نحوه تدریس خود ناآگاه و منفعل بگذارد، در شرایط فعلی که خانواده به راحتی صوت، جزوه و نحوه تدریس و برخورد معلم را رصد می‌کند، چیزی جز تعارض و تنش دربرنخواهد داشت! نهایتاً آن چه که قربانی این وضع خواهد شد عملکرد آموزشی و یادگیری دانش‌آموز خواهد بود.
حالت دوم؛ والدین مشارکتجو، مربیان پذیرای مشارکت
در این حالت والدین به جای مداخله، در کنار مربی به مشارکت در امر آموزشی می‌پردازند، مربیان نیز پذیرای این مشارکت هستند و با گفت‌وگو، تعامل، تعیین نقش و تقسیم وظایف، امر آموزش را با کمک یکدیگر پوشش می‌دهند. نکته مهم در این حالت پذیرش طرفین و تعریف چگونگی مشارکت و حد و مرز آن است. این وضعیت را می‌توان به عنوان حالت مطلوب با بهره‌بری بالا و یادگیری مؤثر تعریف کرد.
حالت سوم؛ والدین منفعل، مربیان قائل به مشارکت
در این شرایط معلم در حالتی از سردرگمی و فعالیت‌های ناتمام به سر می‌برد و این امر در کیفیت تدریس و انگیزه وی بروز می‌یابد. از سویی نوعی رهاشدگی تحصیلی برای دانش‌آموز به وجود خواهد آمد که عدم رغبت، کاهش انگیزه، اهمال‌کاری و افت تحصیل را در پی خواهد داشت.
حالت چهارم؛ والدین منفعل، مربیان خودمحور
در این حالت معلم متحمل وظایف بیشتری می‌شود که به مرور زمان موجب فرسودگی شغلی معلم، شکاف والد - فرزند، افت کیفیت یادگیری و بروز بیشتر رویکردهای تشویقی - تنبیهی خواهد شد.
جمع‌بندی
بلاتکلیفی آفت همه سیستم‌هاست. در شرایط فعلی بهترین راه برای انتخاب حالت مطلوب مدرسه، فراهم کردن زمینه گفت‌وگوی معلم و والدین، آگاهی از مسئولیت‌ها و نقش‌های هر یک و بهبود ارتباط مستمر آن‌ها خواهد بود. نقش مدیریت مدرسه و انجمن اولیا و مربیان در شکل‌گیری هر یک از حالات و کاهش ناهماهنگی‌های شناختی بسیار مؤثر بوده و لازم است به طور جدی بدان پرداخته شود.
انتهای پیام
