والدین فضایل اخلاقی کودکان را به ملکات اخلاقی مبدل کنند

مصطفی کافی‌راد، معاون فرهنگی وپرورشی اداره کل آموزش وپرورش استان اردبیل درگفت‌وگو با خبرگزاری بین‌‌المللی قرآن(ایکنا) از اردبیل، با اشاره به موضوع نقش خانواده در پرورش اخلاقی و معنوی فرزندان، تصریح کرد: والدین در خانواده باید سعی کنند تا درکودک فضایل اخلاقی را به ملکات اخلاقی مبدل نمایند.
وی ادامه داد: بعضی از فلاسفه معتقدند که باید فضایل اخلاقی چنان در روح آدمی رسوخ کند که حتی درخواب هم به عمل خلاف نیندیشند واین ممکن نیست مگر آنکه عادات نیک وپسندیده ازکودکی در وی پرورش یابد.
کافی گفت: اکثر متفکرین تعلیم وتربیت معتقدند که باید تلاش کرد تا از طفولیت، کودک درخانواده به عادات نیک و پسندیده و ارزش‌های اخلاقی خو بگیرد و پرورش یابد.
وی افزود: یکی از راه‌هایی که کودک می‌تواند به وسیله آن دارای عاداتی نیک ورفتاری پسندیده گردد داشتن الگوی مناسب است، بهترین الگو برای کودک خانواده و در خانواده پدر ومادر در رتبه نخست قرار دارند گرچه محیط پیرامون آدمی جامعه آداب و رسوم و به خصوص محیط آموزشی تاثیر بسزایی درتربیت دینی واخلاقی و رشد فضایل اخلاقی و معنوی کودک دارد اما خانواده از جایگاه ویژه‌ای برخوردار است زیرا کودکان ازسال‌های نخستین زندگی خود از طریق الگو پذیری از والدین به یادگیری می‌پردازند.
معاون فرهنگی وپرورشی اداره کل آموزش وپرورش استان اردبیل ادامه داد: والدین که عامل اصلی تربیت کودک هستند و مهمترین نقش را درپرورش اخلاقی و معنوی وی ایفا می‌کنند از یک سو عامل وراثت‌اند و ازسوی دیگر عامل محیطی و درجنبه وراثت خصایص بسیاری را از خود  و اجداد خود به فرزندان منتقل می‌کنند و در جنبه محیط نیز دامان والدین به خصوص مادر نخستین مدرسه برای کودک است که در آن همت‌های بلند، ارزش‌های عالی، خلق و خوی نیکو و آزادگی و رشد فضایل اخلاقی و معنوی و یا به عکس بدی‌ها، کجروی‌ها،کج خلقی‌ها و نابهنجاری‌ها را می‌آموزد.
وی گفت: ازاواخر سال  سوم زندگی کودک به تقلید از اطرافیان خود می پردازد یعنی کودک رفتار والدین را درنظر دارد واز آن تقلید می‌کند علاقه کودک به والدین ومحبتی که ازایشان می‌بیند سبب می‌شود تا به همانند سازی با ایشان همت گمارد به همین جهت است که رفتار والدین نقش اساسی درتربیت فرزندان خواهد داشت.
وی گفت: برای اینکه این الگو پذیری کودک از والدین درخانواده بنحو احسن صورت گیرد مهم‌ترین عامل یکی بودن کردار و گفتار والدین درراستای خواسته‌های فطری ودرونی کودک  است.
کافی درپایان اظهار کرد: هم‌خوانی کردار و گفتار تاییدی است بر آنچه والدین، کودک خود را به آن ترغیب می‌کنند.عدم هماهنگی میان قول و فعل ایشان نه تنها نصایح آنان را بی‌اعتبار می‌سازد بلکه موجب می‌شود تا شخصیت پدر ومادرنزد فرزند کم‌رنگ شده و درموارد دیگر نیز کودک را ملزم به اطاعت از پدر ومادر نبیند.