Mga Surah ng Qur’an/112 Isang Surah para sa Paglalarawan sa Panginoon
Ang Al-Ikhlas ay ang ika-112 na kabanata ng Qur’an na mayroong apat na mga talata at nasa ika-30 Juz. Ito ay Makki at ang ika-22 Surah na ipinahayag sa Banal na Propeta (SKNK).
Tinatawag itong Al-Ikhlas (kadalisayan) dahil ang nilalaman nito ay nakakatulong na linisin ang sangkatauhan mula sa Shirk (politeismo) at iligtas siya mula sa apoy ng impiyerno.
Ang isa pang pangalan para sa kabanatang ito ay Tawheed (monoteismo) dahil inilalarawan nito ang Diyos bilang ang Nag-iisang Diyos.
Tungkol sa dahilan ng paghahayag ng Surah na ito, sinasabing ang mga Mushrikeen (mga hindi naniniwala) ay nagtanong sa Banal na Propeta (SKNK) na ilarawan ang Diyos at pagkatapos ang kabanatang ito, na isang maikli ngunit buong paglalarawan ng Diyos, ay ipinahayag.
“(Muhammad), sabihin mo, ‘Siya ang nag-iisang Diyos,’” sinabi ng unang talata. Ang salitang 'Ahad' sa talatang ito ay nangangahulugang isang Dhat (kakanyahan) na hindi mabibilang at hindi rin ito tumataas. Ito ay ginagamit lamang upang ilarawan ang Diyos.
Ang isa pang katangian ng Panginoon ay binanggit sa Talata 2: ": Ang Allah ay Siya na umaasa sa lahat." Ang salitang Samad sa talatang ito ay nangangahulugang isa na hindi nangangailangan ng iba kundi ang lahat ay nangangailangan at umaasa. Ang Diyos lamang ang may ganoong katangian.
- Isang Larawan ng Kapalaran ng mga Kaaway ng Islam sa Surah Al-Masad
Sa ikatlong talata, mababasa natin: “Siya ay hindi nagkaanak ni Siya ay ipinanganak.” Ang pagsilang at ang panganganak ay hindi sumasabay sa mga katangian nina Ahad at Samad.
Sa huling talata, inulit na walang katumbas o katulad sa Diyos.
"Walang sinumang kapantay Niya."
Ayon sa talatang ito, walang sinuman ang kapantay ng Diyos sa kakanyahan, mga katangian o mga kakayahan. Kung ang isang tao ay katulad ng Diyos sa mga katangian at kakayahan ay hindi niya kakailanganin ang Diyos ngunit batay sa katangiang Samad kailangan at umaasa ang lahat ng nilalang sa Diyos.
