پیاده تا کربلا ...
گروه معارف: روزبه‌روز به اربعین نزدیک‌تر می‌شود و پیاده‌روی اربعین به سمت کربلا، بزرگ‌ترین اجتماع شیعیان در جهان است؛ این رویداد فرصت بسیار خوبی برای تعامل و ارتباط گیری شیعیان با یکدیگر است.
به گزارش خبرگزاری بین‌المللی قرآن(ایکنا) از اردبیل، روز اربعین، روزی است که اهل بیت امام حسین(ع)، از شام به سوی مدینه مراجعت کردند و نیز روزی است که جابر بن عبدالله انصاری برای زیارت امام وارد کربلا شد.
اربعین، چهلمین روز شهادت امام حسین(ع) است که جان خود و یارانش را فدای دین کرد. از آنجا که گرامیداشت خاطره شهید و احیاء اربعین وی، زنده نگهداشتن نام و یاد و راه اوست و زیارت، یکی از راههای یاد و احیاء خاطره است، زیارت امام حسین(ع) بویژه در روز بیستم ماه صفر که اربعین آن حضرت است، فضیلت بسیار دارد.
این روزها روزهای نزدیک به اربعین است، پدیده بی نظیر و بی سابقه ای هم در این سالهای اخیر به وجود آمده و آن پیاده روی میان نجف و کربلا یا بعضی از شهرهای دورتر از نجف تا کربلا است.
این حرکت، حرکت عشق و ایمان است. اربعین فقط روزی از روزهای سال نیست,بلکه آیینه ای است دربرابر چشمان میلیون ها انسان متعهد که در آن تصویری از نهضت و قیام خونین محرّم نقش می بندد.
یکی از جلوه های بسیار زیبای اربعین حسینی حرکت پیاده خیل مشتاقان آن حضرت است که حماسه ای وصف ناشدنی و جلوه ای درک ناشدنی را می آفریند، دشمنانی که زیارت چند هزار نفره سابق را در اربعین حسینی تحمل نکردند امروز نظاره گر حرکت سیل گونه و میلیونی زائران آن حضرت است که بصورت خودجوش و کاملا مردمی چشمان جهانیان را مات و مبهوت خود ساخته است.
در مسیر پیاده روی نجف تا کربلا ، میلیون‌ها نفر قدم به قدم با هم در این مسیر باهم اند و با هر قدمی که بر می‌دارند جانی دوباره می‌گیرند و با زمزمه «حسین حسین» زیر لبشان غبار از جانشان می‌شویند.
زیارت اربعین از اعمال مهم و وِیژه شیعیان است که هر ساله شیعیان زیادی به صورت پیاده به سوی کربلا برای زیارت امام حسین(ع) می روند. این سنت از قدیم الایام درمیان شیعیان مرسوم بوده است.
از نقل‌های تاریخی این‌گونه به دست می‌آید که تشرف به بارگاه ائمه اطهار(ع) با پای پیاده، از زمان حضور ائمه رایج بوده و در نقاط مختلف سرزمین اسلامی صورت گرفته است. ولی در قرن‌های گوناگون اسلامی و به مقتضای حکومت‌های مختلف، مشکلات بسیاری به خود دیده و همان گونه که زیارت ائمه اطهار(ع) در زمان‌ها و مکان‌های مختلف دچار سختی‌های فراوان بوده، این سنت نیز دارای فراز و نشیب بوده است.
برای زیارت، علاوه بر پاداش‌های اخروی، فواید و ثمرات مختلفی از جمله تزکیه نفس و خداشناسی، بیداری دل‌ها و یاد آخرت بیان شده و زیارت، بیان‌گر اعلام وفاداری و ابراز ادب و ارادت به مراد است.
شاخص‌ترین ثمره زیارت تعظیم و بزرگداشت جایگاه خداوند و ائمه اطهار(ع) است. این نکوداشت زمانی که با پای پیاده صورت گیرد، علاوه بر تعظیم فراوانی که در این حرکت وجود دارد، سبب ایجاد ارتباط معنوی عمیقی می‌شود و جلوه‌ای عاشقانه از بندگی را به رخ می‌کشد.
پیاده‌روی و زیارت حرم مطهر امام حسین(ع) در روز اربعین ریشه تاریخی دارد چرا که جابر بن عبدالله انصاری و عطیه عوفی در سال ۱۲۸۱ قمری با پای پیاده از مدینه حرکت کردند و در صبح اولین اربعینی که از شهادت حضرت سیدالشهدا(ع) می‌گذشت، به کربلا رسیدند.
در روز اربعین حضرت زینب کبری(س) و امام سجاد همراه با هشتاد و چهار نفر وارد کربلا شدند و پس از گفتگو با جابر عبدالله انصاری، قبر مطهر امام(ع) را زیارت کردند و از آنجا زیارت اربعین آغاز شد.
از جهتی جریان پیاده روی برای زیارت سیدالشهدا در روز اربعین سابقه ای تاریخی نیز دارد؛ زیارت کربلا با پای پیاده در زمان «شیخ انصاری»رسم بوده است، اما در برهه‌ای از زمان به فراموشی سپرده می‌شود که در نهایت توسط «شیخ میرزا حسین نوری» دوباره احیا می‌شود.
بنا به فرموده امام حسن عسکری(ع)؛ یکی از نشانه های مومن که در این روایت مقصود شیعه است زیارت سیدالشهدا در روز اربعین می باشد.
یادداشت: سیما میرقاسمی خبرنگار ایکنا
