مسابقات قرآن روستاییان و عشایر چهارمحال‌وبختیاری و یک یادآوری

به گزارش ایکنا از چهارمحال‌وبختیاری، بیست‌و‌نهمین دوره مسابقات قرآن کریم روستائیان و عشایر چهارمحال‌وبختیاری روز گذشته، ۱۸ بهمن‌ماه با حضور ۷۰ متسابق در رده‌های سنی ۹ تا ۱۸ و ۱۹ تا ۴۵ سال و در رشته‌های قرائت ترتیل، قرائت تقلیدی، حفظ و اذان در سازمان جهادکشاورزی برگزار شد.

مراسم افتتاحیه با سخنرانی رئیس سازمان جهادکشاورزی چهارمحال‌وبختیاری، رئیس ستاد دهه فجر استان و مدیران کل یا نمایندگان اعضای کمیته روستایی و عشایر ستاد دهه فجر استان و با قرائت مجلسی سیدعبدالله میراحمدی، قاری پیشکسوت و مدرس دانشگاه و نیز حضور پرشور متسابقان که نیمی از آنان از متسابقان خردسال بوده و با همراهی خانواده آمده بودند از نکات برجسته این رویداد قرآنی بود.

از نکات جالب توجه، استفاده از تنها یک داور بانو و آقا برای داوری رشته‌ها در دو بخش بانوان و آقایان بود که از جنبه مسابقه‌ای و رقابتی این رویداد کاسته و رنگ و لعاب ترویجی برای اشاعه و تبلیغ فرهنگ قرآن‌ کریم به‌ آن می‌بخشید. رفع خطر بلیه کرونا و حضور روستاییان و عشایر باصفا از جای‌جای استان با نام قرآن و به‌ویژه شور و شوق نونهالان و خردسالان که به‌ همراه معلمان یا پدر و مادر خود یک روز خاطره‌انگیز را ذیل قرآن و با استماع نواهای قرآنی سپری می‌کردند، از دیگر مصادیق ترویجی و تبلیغی بودن مسابقات قرآن است که امیدواریم شاهد برپایی بیشتر این دست رویدادها در مناسبت‌ها و به بهانه‌های مختلف در ادارات و نهادهای مختلف باشیم.

گفت‌وگوی خبرنگار ایکنا با چند متسابق از روستاهای دور و نزدیک که اکثراً مایل نبودند نام آنان در مصاحبه ذکر شود حاکی از آن بود که حال آموزش قرآن در بسیاری از روستاها و مناطق عشایری استان خوب نیست اگرچه هستند روستاهایی که به‌ برکت حضور قرآنیانی دغدغه‌مند و صاحب سواد و توانمندی، خاستگاه جوشش‌های قرآنی بزرگ به‌شمار می‌روند.

در این گفت‌وگوها، مادران روستایی قائل بودند که فرزندانشان علاقه و استعداد زیادی در حفظ قرآن دارند اما به مربی و استاد قرآن دسترسی نداشته و کاری از دستشان برایشان بر نمی‌آید. یکی از مادران روستای شمس‌آباد شهرستان شهرکرد که خودش و دختر خردسالش در رشته ترتیل شرکت داشتند، معتقد است که اگر نهادهای قرآنی با همکاری آموزش و پرورش تمهیدی بیندیشد که مربیان قرآنی در مدارس حضور یابند و ساعات محدودی در هفته به آموزش کودکان بپردازند، قطعاً استقبال خواهد شد.

گلایه از نبود مربی قرآن در روستا

خانم حیدری از روستای خوی از توابع دهستان لاران در گفت‌وگو با ایکنا با اشاره به اینکه دختر خردسالش جزء ۳۰ قرآن کریم را در طی ۲ ماه بدون مربی و با وجود مشغله مدرسه و تحصیل حفظ کرده است، اظهار کرد: این علاقه و پشتکار و استعداد بالا در حفظیات بدون وجود مربی به هدر می‌رود و با اینکه در روستای ما یک خانه قرآن هم دایر است اما به دلیل نبود مربی عملاً کلاسی برگزار نمی‌کند.

وی ادامه داد: روستای خوی حدود ۳۰۰ دانش‌آموز دختر و پسر ابتدایی دارد که قطعاً استعدادهای قرآنی فراوانی در بین آنان وجود دارد اما متأسفانه از حیث مربی قرآن در مضیقه هستیم و از نهادهای قرآنی این انتظار وجود دارد که با توجه به نزدیکی تقریبی روستا به مرکز استان، تمهیدی برای اعزام مربی برای شناسایی و آموزش کودکان و نوجوانان بیندیشند.

حیدری تصریح کرد: خانه قرآن روستا گاه به‌ویژه در ایام تابستان فراخوان‌هایی برای برپایی کلاس قرآن اعلام می‌کند و افراد زیادی ثبت‌نام می‌کنند اما تا کنون هیچیک از کلاس‌ها تشکیل نشده و همگی لغو شده‌اند.

این مادر دغدغه‌مند روستایی با تأکید بر اینکه دخترم حافظه بسیار خوبی دارد و بر روخوانی و روانخوانی تمام قرآن مسلط است، گفت: او همچنین علاقه فراوانی نشان می‌دهد و دغدغه‌ قرآن را دارد اما متأسفانه مربی نداریم و کسی هم نیست که ما را راهنمایی کند.

مربیان برای حضور در روستاها حمایت شوند

در ادامه، فرشته امیری، عضو اتحادیه مؤسسات و تشکل‌های قرآنی چهارمحال‌وبختیاری و مدیر مؤسسه قرآن‌ و عترت(ع) الشفاء شهرکرد که به عنوان داور بخش بانوان در این مسابقات حضور داشته و فعالیت پررنگی در تدریس قرآن‌ در روستاها دارد به‌ خبرنگار ایکنا گفت: سطح مسابقات پایین بود و بجز عده قلیلی که سطح قابل قبولی داشتند مابقی متسابقان حداقل بایسته‌ها را برای حضور در مسابقات دارا نبودند.

وی ادامه داد: برخی روستاییان حاضر در مسابقات نسبت به نبود کلاس گلایه داشتند و حتی با وجود دارالقرآن و پایگاه بسیج و مراکزی از این دست، هیچ کلاسی برای آنان برگزار نمی‌شود و متقاضی اعزام مربی قرآن بودند.

امیری در پاسخ به پرسشی مبنی بر موانع اعزام مربی قرآن به این مناطق، بیان کرد: این روستاها از وجود مربیان بومی محرومند و اعزام مربی نیز مستلزم صرف هزینه است و حتی اگر مربی بخواهد به‌صورت جهادی و فی سبیل‌الله در روستاها حضور یابد و قرآن آموزش دهد، برای ایاب و ذهاب باید متحمل هزینه سنگینی شود و این مانع بزرگی است. لذا مربیان قرآنی چون حمایت نمی‌شوند تمایلی برای حضور در روستاها یا مناطق عشایری ندارند.

این بانوی قرآنی استان ادامه‌ داد: بر طبق فرهنگی که متأسفانه نهادینه شده است، مردم انتظار دارند کلاس‌های قرآن رایگان باشد و چه بسا مربی جوایز و هدایایی را برای تشویق قرآن‌آموز در نظر بگیرد و لذا اخذ شهریه از قرآن‌آموزان به‌ویژه در روستاها که مردم چه بسا شاید توانایی پرداخت نداشته باشند، موضوعیت ندارد. اگر نهادهایی چون ارشاد، تبلیغات اسلامی، اوقاف یا بسیج حمایت و حداقل هزینه ایاب و ذهاب را تأمین کنند، حتما‌ً حرکت‌های خوبی را برای آموزش قرآن در مناطق روستایی و عشایری شاهد خواهیم بود.

مناطق روستایی و عشایر به‌دلیل مصون ماندن از بسیاری مظاهر مدرنیته و بکر و اصیل بودنشان، ظرفیت عظیمی برای آموزش قرآن و ترویج فرهنگ قرآنی و اشاعه آموزه‌های نورانی این کتاب آسمانی دارند که می‌طلبد بیشتر مورد توجه قرار گيرند.

چهارمحال‌وبختیاری روستاهایی همچون کُران و خراجی و میلاس و ... دارد که بدون اغراق باید بگوییم در صورت اندکی حمایت و دیده شدن قابلیت تبدیل شدن به روستاهای قرآنی را دارند و امروز قرآنیان بومی در این روستاهای کوچک کارهای قرآنی بزرگی را به‌صورت خودجوش و از سر علاقه و ارادت به محضر قرآن کریم و اهل‌بیت(ع) رقم می‌زنند، کارهایی که شاید نهادهای عریض و طویل هم از انجام آن عاجزند. کنار هم گذاشتن گلایه‌های روستاییان مبنی بر عدم برگزاری کلاس‌های آموزشی در روستاها با وجود علاقه و استعداد فرزندان نسبت به قرآن و سطح پایین مسابقات قرآن روستاییان و عشایر این حقیقت تلخ را یادآور می‌شود که بسیاری از استعدادهای ناب قرآنی در سایه کم‌توجهی نهادهای فرهنگی و قرآنی نسبت به احصا و پرورش استعدادها هدر می‌رود و هیچگاه به بار نمی‌نشیند.

پرسش اینجاست که چرا مؤسسات قرآنی استان برای حضور در روستاها و مناطق عشایری و برپایی طرح‌هایی همچون «پرورش استعدادهای قرآنی» یا «نخبگان قرآنی» که سالهاست با موفقیت در شهرکرد اجرا شده و چند چهره قرآنی جدید را معرفی کرده‌ است، تشویق و حمایت نمی‌شوند؟

از نهادهایی همچون ارشاد که متولی برپایی رویداد سالانه انتخاب و معرفی روستای قرآنی است و نیز از نهادهای قرآنی، آموزش و پرورش، سپاه، دهیاری‌ها و نهادهای متولی امور روستایی و عشایری انتظار داریم که نگاه و عملکرد بهتری برای آموزش و ترویج قرآن کریم در مناطق روستایی و عشایری اتخاذ کنند.