گویش‌های خراسانی به غنای زبان فارسی کمک می‌کنند
فضل‌الله خدادادی در دومین کنفرانس پژوهش‌های نشر با عنوان «عناصر و اسباب طنز در گویش تایبادی» به سخنرانی پرداخت.
دومین کنفرانس پژوهش‌های نشر چهارشنبه ۲۲ تیر به همت انتشارات جهاددانشگاهی در سالن ایرج افشار کتابخانه مرکزی دانشگاه تهران آغاز شد. در این کنفرانس در مجموع ۱۷ سخنرانی ارائه شد که خبرگزاری ایکنا گزارش مشروح آنها را به ترتیب منتشر کرده است.
نشست دوم از پنل سوم دومین کنفرانس پژوهش‌های نشر با عنوان «عناصر و اسباب طنز در گویش تایبادی» عنوان سخنرانی فضل‌الله خدادادی استادیار گروه زبان و ادبیات فارسی دانشگاه بین‌المللی امام خمینی(ره) بود.
فضل‌الله خدادای گفت: در باب گویش‌های خراسانی باید گفت این گویش‌ها بسیار سرشار است و می‌تواند به غنای زبان فارسی کمک کند. نیز می‌تواند در تصحیح متون و نسخ خطی به پژوهشگران کمک کند. این گویش با گویش‌های غرب افغانستان مقاربت دارد و با گویش دری عجین شده و کلماتی که در آن به کار می‌رود می‌تواند برای پژوهشگران مفید باشد.
وی افزود: گویش؛ گونه متمایزی از یک زبان در محدوه‌ی جغرافیایی و اجتماعی است که صورت نوشتاری ندارد در حالی که زبان، صورت نوشتاری دارد و این مهمترین تفاوت زبان و گویش است.
وی در پایان با برشمردن عناصر و اسباب طنز در گویش تایبادی گفت: این عناصر عبارتند از ضرب‌المثل‌ها، داستان‌ها،کنایه‌ها، اشعار، استعاره تحکمیه و... البته باید در بافت یک گویش قرار بگیرید که درک درستی از موقعیت و حتی زبان بدن گوینده داشته باشید و به طور دقیق طنز نهفته در این گویش را درک کنید.
انتهای پیام
