اکران بد فیلم‌های کودک فیلمسازان را به گونه‌های دیگر سوق می‌دهد

پوران درخشنده، کارگردان سینما و تلویزیون، در گفت‌وگو با ایکنا، با بیان اینکه باید از جشنواره فیلم کودک حمایت کرد، گفت: از نگاه من هر اتفاق فرهنگی که در قالب جشنواره یا همایش برگزار می‌شود در نهایت تأثیر خود را خواهد داشت، اما باید به میزان آن بیشتر توجه کرد. درباره جشنواره کودک و اهمیت آن همین اندازه بگویم که اگر امروز سینمای ایران توانسته در جهان جایگاهی داشته باشد، بخش عمده‌ این موفقیت مدیون سینمای کودک است.

 

برنده دیپلم افتخار از اولین دوره جشنواره فیلم جیفونی ایتالیا برای فیلم «رابطه» در پاسخ به اینکه چرا جشنواره‌های ایرانی از جمله کودک باید بعد از ۳۰ دوره، مشکلات فراوانی داشته باشند؟ اظهار کرد: باید مسئولان به آن پاسخ دهند. ۴۰ سال از عمر سینمای پس از انقلاب می‌گذرد. این هنر در ابتدای راه قدم‌های خوبی برداشت ولی در ادامه مسیری را پیش گرفت که از کرامت انسانی فاصله گرفت.

 

 

کارگردان فیلم سینمایی «هیس... دختر‌ها فریاد نمی‌زنند» در پاسخ به سوال پایانی مبنی بر این‌که چرا وی به عنوان یکی از چهره‌های مطرح سینمای کودک از این ژانر فاصله گرفته است؟ ابراز کرد: تجربه کاری من نشان داده که در فیلمسازی هرگز دنبال پول و شهرت نبوده‌ام اما وقتی می‌بینم فیلم‌های کودکی که می‌سازم در بدترین شکل ممکن روی پرده می‌رود، بسیار ناراحت می‌شوم. برای همین به سمت آثاری می‌آورم که امکان دیده شدن آنها بیشتر فراهم است.

 

کارگردان فیلم «پرنده کوک خوشبختی» در پاسخ به اینکه با این میزان تولید محدود، برگزاری هر ساله جشنواره کودک جریان‌سازی لازم را به همراه دارد؟ گفت: ما در تولید مشکل داریم و این امر دلیلی برای زدودن صورت مسئله نیست. در حقیقت برگزاری هر ساله جشنواره فیلم کودک این کمک حداقلی را می‌کند که این سوال باز هم تکرار شود، وگرنه اگر قرار باشد به بهانه کم بودن تولیدات جشنواره را دوسالانه یا سه‌سالانه کنیم، مطمئن باشید نتیجه بسیار بدتر از قبل خواهد شد.

 

 

برنده دیپلم افتخار از سومین جشنواره فیلم زنان از آرژانتین برای فیلم‌های «پرنده کوچک خوشبختی» تأکید کرد: یکی از کم‌کاری‌ها در حوزه سینمای کودک این است که ما از کودکان فاصله می‌گیریم. این اتفاق را به روشنی در خانواده‌ها مشاهده می‌کنیم. امروزه پدران و مادران کمتر با کودکان خود ارتباط برقرار می‌کنند، زیرا فضایی برای آن‌ها فراهم نشده تا نیاز‌های کودکان خود را بشناسند. باید روح تازه‌ای به سینمای کودک دمیده شود تا شاید مجدداً شاهد روز‌های خوش دهه ۶۰ و هفتاد در این ژانر باشیم.

 

برنده مشعل طلایی از دومین جشنواره فیلم غیرمتعهد‌ها در کره شمالی برای فیلم «پرنده کوچک خوشبختی»، برای رسیدن به روز‌های بهتر در سینمای کودک بیان کرد: یکی از راهکار‌هایی که می‌توانم پیشنهاد کنم تخصیص بودجه‌ای جداگانه در این ژانر است. در ضمن برای رشد کمی و کیفی لازم است که سفارش‌های مهم فراهم شود؛ اتفاقی که فقط نهاد‌های دولتی و فرهنگی می‌توانند بانی آن باشند. نکته بعدی به آدم‌هایی برمی‌گردد که در این حوزه وجود دارند. فیلمساز یا مسئولی که در سینمای کودک فعالیت می‌کند باید دغدغه این حوزه را داشته باشد نه این‌که به اجبار یا وظیفه شغلی به این حوزه وارد شده باشد، زیرا سالهاست ما از سمت آدم‌هایی در این ژانر ضربه می‌خوریم که هیچ ربطی به سینمای کودک ندارند.