خلاصه سخنان پیامبر در خطابه غدیر

به گزارش ایکنا از اردبیل، سخنرانى تاریخى پیامبر اسلام(ص) - که حدود یک ساعت طول کشید- در یازده بخش قابل فصل‌بندی است:
۱) حضرت در اولین بخش سخن به حمد و ثناى الهى پرداختند و صفات قدرت و رحمت حق تعالى را ذکر فرمودند، و بعد از آن به بندگى خود در مقابل ذات الهى شهادت دادند.
۲) در بخش دوم، سخن را متوجه مطلب اصلى نمودند و تصریح کردند که باید فرمان مهمى درباره على بن ابیطالب(ع) ابلاغ کنم، و اگر این پیام را نرسانم رسالت الهى را نرسانده‌‏ام و ترس از عذاب او دارم.
۳) در سومین بخش امامت دوازده امام(علیهم‌السلام) بعد از خود تا آخرین روز دنیا را اعلام فرمودند تا همه طمع ‏ها یک باره قطع شود. از نکات مهم در سخنرانى حضرت، اشاره به عمومیت ولایت آنان بر همه انسان‏ ها، در طول زمان‏‌ها و در همه مکان‏‌ها و نفوذ کلماتشان در جمیع امور بود، و نیابت تام ائمه علیهم السلام را از خداو رسول در همه امور و حلال وحرام اعلام فرمودند.
۴) در بخش چهارم خطبه، پیامبر صلی الله علیه و آله با بلند کردن و معرفى امیرالمؤمنین علیه السلام فرمودند: مَنْ کُنْتُ مَوْلاهُ فَهذا عَلِىٌّ مَوْلاهُ، اَللَّهُمَّ والِ مَنْ والاهُ وَ عادِ مَنْ عاداهُ وَ انْصُرْ مَنْ نَصَرَهُ وَ اخْذُلْ مَنْ خَذَلَهُ. سپس کمال دین و تمام نعمت را با ولایت ائمه اطهار(علیهم‌السلام) اعلام فرمودند، و بعد از آن خدا و ملائکه و مردم را بر ابلاغ این رسالت شاهد گرفتند.
۵) در بخش پنجم حضرت صریحاً فرمودند: هر کس از ولایت ائمه سر باز زند اعمال نیکش حبط می شود و در جهنم خواهد بود. بعد از آن شمه‏ اى از فضایل امیرالمؤمنین علیه السلام را متذکر شدند.
۶) مرحله ششم از سخنان پیامبر(ص) غضب الهى بر دشمنان اهل‏ بیت علیهم السلام را نمودار کرد. حضرت با تلاوت آیات عذاب و لعن از قرآن فرمودند: منظور از این آیات عده ‏اى از اصحاب من هستند که‏ مأمور به چشم پوشى از آنان هستم. سپس با اشاره به امامانِ گمراهى که مردم را به جهنم مى‏ کشانند فرمودند: من از همه آنان بیزارم. همچنین با اشاره رمزى به اصحاب صحیفه ملعونه تصریح کردند که بعد از من مقام امامت را غصب مى‏ کنند و غاصبین را لعنت کردند.
۷) در بخش هفتم حضرت تکیه سخن را بر اثراتِ ولایت و محبت اهل‏ بیت علیهم السلام قرار دادند و فرمودند: اصحاب صراط مستقیم در سوره حمد شیعیان اهل‏ بیت علیهم السلام هستند.
سپس آیاتى از قرآن درباره اهل بهشت تلاوت فرمودند و آن‌ها را به شیعیان و پیروان آل محمد صلی الله علیه و آله تفسیر کردند. آیاتى هم درباره اهل جهنم تلاوت کردند و آن‌ها را به دشمنان آل‏ محمد صلی الله علیه و آله معنى نمودند.
۸) در بخش هشتم مطالبى اساسى درباره حضرت بقیة اللَّه الاعظم حجة بن الحسن المهدى(ارواحنا فداه) فرمودند، و به اوصاف و شئون خاص حضرتش اشاره کردند؛ و آینده‌‏اى پر از عدل و داد به دست امام زمان(عج) را به جهانیان مژده دادند.
۹) در بخش نهم فرمودند: پس از اتمام خطابه، شما را به بیعت با خودم و سپس بیعت با على بن ابیطالب(ع) دعوت مى‏‌کنم. این بیعت به امر خداوند تعالى است و پشتوانه این بیعت آن است که من با خداوند بیعت کرده‌‏ام.
۱۰) در دهمین بخش حضرت درباره احکام الهى سخن گفتند که مقصود بیانِ چند پایه مهم عقیدتى بود: از جمله اینکه، چون بیان همه حلال‏‌ها و حرام ‏ها توسط من امکان ندارد، با بیعتى که از شما درباره ائمه علیهم السلام مى‏ گیرم حلال و حرام را تا روز قیامت بیان کرده‏ ام، زیرا علم و عمل آنان حجت است. دیگر این که بالاترین امر به معروف و نهى از منکر، تبلیغ پیام غدیر درباره امامان و امر به اطاعت از ایشان و نهى از مخالفت شان است.
۱۱) در آخرین مرحله خطابه، بیعتِ لسانى انجام شد و حضرت بیعت با زبان‏‌ها را مطرح کردند و مطلبى را که باید مردم به آن اقرار مى‏ کردند تعیین فرمودند، که خلاصه آن اطاعت از دوازده امام و عهد و پیمان بر عدم تغییر و تبدیل و بر رساندن پیام غدیر به نسل‏ هاى آینده و غایبان از غدیر بود.
کلمات نهایى پیامبر، دعا براى اقرارکنندگان به سخنان حضرت و نفرین بر منکرین اوامرشان بود، و با حمد خداوند خطابه حضرت پایان یافت.

تهیه و تنظیم: ابراهیم عزیززاده – سردبیر ایکنا اردبیل