احسن الحال است حال زائرانت یا رضا(ع)

نوزدهمین شب از ماه مبارک رمضان بنا به برخی روایات شب قدر است و در این شب، بسیاری از زائران و مجاوران حرم مطهر رضوی، به پابوس امام رئوف(ع) می‌آیند تا در جوار بارگاه ملکوتی‌اش، این شب را احیاء کنند.

با توجه به همزمانی و تقارن بهار قرآن با بهار طبیعت این شب و روزها مشهد مملو از زائران امام رئوف است زائرانی که آمده‌اند شب‌های قدر که با  ایام نوروز تقارن یافته را در جوار حریم رضوی بگذرانند.

زائرانی که از راه دور و نزدیک آمده‌اند که در سالی نو تقدیری زیبا را در جوار بارگاه حضرت علی بن موسی الرضا(ع) و در پناه ضامن آهو برای یک سال خود رقم بزنند.

اطراف حرم مملو از جمعیت است، راه برای تردد ماشین‌ها بسته شده و مردم، قدم به قدم به سوی حرم روانه می‌شوند، تا شبی که حس و حالش دل‌ها را راهی نجف می‌کند. در پناه فرزندش باشند هرچند حضور در حرم صفای دیگری دارد، اما مهم احساس حضور در محضر یار است، چه مشهد باشی، چه کربلا، چه در مسجد و حتی در خانه و... مهم دلت است که کجا باشد.

ندای «الغوث الغوث» به گوش می‌رسد خوب که دل بدهی و با تمام وجود «سبحانک یا لا اله الا انت» را زمزمه کنی، دلت همگام ملائک می‌شود و دل بی بهانه می‌بارد و با تمنا می‌گوید: «خلصنا من النار یا رب» الهی، ما را از آتش گناه خلاص کن...

امشب تا آسمان راهی نیست

امشب همه زائر خدا هستند و آمده‌اند تا در  این حریم قدسی معبری به آسمان باز کنند و به خدا نزدیک و نزدیک‌تر شوند. هرکس درحال خود، با معبود مناجات می‌‌کند از هر گوشه یک ندا می‌رسد. یکی با ندای «یا حبیب التوابین» آن دیگری با ندای «یا حبیب من لا حبیب له» مشغول زمزمه عاشقانه با معبود است. امشب شب «تنزل الملائکه و الروح » است و از حرم حضرت ضامن تا آسمان راهی نیست.

زمزمه عبارات دعای جوشن کبیر به گوش می‌رسد و اسما الهی یک به یک با تمام ادب و آداب از زبان دل به ندا درآمده و به سوی عرش الهی روانه می‌شود زمزمه امید بخش «یاخیرالغافرین»، «یا مجیب الدعوات »، «یا قابل التوبات» و... .

هر دل بی‌تابی را قرار می‌بخشد و با اذکار حق، برات آزادی از هر بی‌قراری برای انسان صادر می‌شود. واژه‌ها محدودند تا این احسن الحال را در شب تقدیر در جوار حضرت ضامن توصیف کنند. بند آخر دعای جوشن قرائت می‌شود همه برای آخرین بار با تمام وجود «سبحانک یا لا اله الا انت الغوث الغوث خلصنا من النار یا رب» را زمزمه می‌کنند.

فاصله در دنیای معنا، معنا ندارد. خیلی‌ها امشب از راه دور زائر هستند و چشم دل را به پنجره فولاد حضرت رضا(ع) گره زده‌اند تا دلشان را به آسمان پیوند زند و زمزمه‌های مناجات شان را به معبود ازلی برساند. امشب تا خلیفه الهی زمینیانی که دل‌های آسمانی دارند، راهی نیست امشب، فاصله‌ تا خدا نزدیک است.

حال بعد از زمزمه هزار اسم الله زائران قرآن‌ها را بر سر گذاشته و درحالیکه سر‌ به زیر دارند با چشم گریان، دل به امید حضرت الله دوختند تا غبار از دل‌هایشان بزداید. به نام چهارده معصوم توسل می‌جویند و می‌گویند  «تو نظر کن به دلم حال دلم خوب شود»

اینجا حریم رضا(ع) است می‌شود، زائری بیاید و پشتش به حضرت ضامن گرم نباشد. اینجا امام رئوف به رسم میزبانی، با لطف و رأفتش از میهمانان پذیرایی می‌کند و نوای «الهی العفو» را... به عرش می‌برد. این است که پایان اشک‌ها و قسم دادن‌ها به بهترین بندگان خدا اثر می‌گذارد و دل را سبک می‌کند. دیگر از زنگارها و سنگینی روی دل‌ها خبری نیست. یک شعف در چهره زائران پیداست  و در این حال خوش پایان خوش را برای هستی دعا کنند.

زمزمه «اللهم عجل لولیک الفرج» آخرین تنمای زائران از درگاه ایزد منان است تا خدای «مقلب القلوب» دل همه منتظران را با پایان شب هجران «احسن الحال» کند.

زهرا اسماعیلی خبرنگار ایکنای خراسان رضوی