به گزارش خبرگزاری بینالمللی قرآن(ایکنا)، جهان اقتصاد نوشت: جدا از اینکه این لایحه دارای نقاط قوت و ضعیفی است، اما از همهفهم شدن ردیفهای مختلف بودجه به شفافیت تعبیر کردند. حال اینکه شفافیت چندانی به وجود نیامده و تنها مردم با تقسیم بودجه بین دستگاههای مختلف بیش از گذشته آشنا شدند. نباید اینگونه انگاشت که دولت در بودجهریزی باید تمامی منابع در آمدی خود را هزینه کند، بلکه واقعیت بودجه آن است که دولت بتواند در مقابل تک تک مخارج از خزانه پاسخگو باشد. پدیدهای که البته حتی با وجود قانونی بودن برای برخی از نهادها و موسسات فرهنگی، باید اعتراف کرد شفاف نیست.
مشخص شدن میزان بودجه در معنای پاسخگویی در مقابل هزینه از بیتالمال نیست. سوالی که در اینجا مطرح میشود آن است که آیا تمامی دستگاههایی که در بودجه ردیفهای مشخصی به آنها اختصاص داده شده، مانند دستگاههای اجرایی در مقابل نوع هزینه کرد، پاسخگو هستند.
از سوی دیگر البته باید به این نکته توجه داشت که هر دستگاهی برای اجرا نیاز به هزینه دارد. اما چرا دستگاههای که اصولا در اجرای برنامههای توسعه دخالتی ندارند، باید دارای ردیف بودجه باشند. دستگاههای اجرایی که دارای ردیف بودجه هستند، در مقابل هر میزان خرج از آن ردیف بودجه، باید به نهادهای مختلف از جمله دیوان محاسبات پاسخگو باشند اما نهادها غیر اجرایی بهگونهای هستند که بدون هرگونه پاسخگویی تنها بودجه گرفته و تا ریال آخر آن را خرج میکنند. این در حالی است که برای مقابله با غول فساد اقتصادی درکشورمان باید به پاسخگویی روی آورد. البته این موضوع به این معنا نیست که نهادهای فرهنگی بودجه را حیف و میل میکنند. بلکه به این معنا است که هر نهادی از بودجه عمومی کشور استفاده میکند باید در مقابل نوع هزینه کرد آن به مراجع تفریق بودجه پاسخگو باشد. اگر تمامی نهادهایی که به آنها بودجه اختصاص داده میشود، این احساس را داشته باشند که باید پاسخ دهند، آنگاه در کمترین حالت بهرهوری در ایران افزایش خواهد یافت و دیگر شاهد حیف و میل بیقاعده بودجه جاری کشور نخواهیم بود. البته این نوع هزینه کرد تنها به دولت باز نمیگردد و نهادهایی مانند شهرداریها نیز باید در مقابل خرج بودجه پاسخگو شوند.
پاسخگویی ضد هرگونه فساد است.
پاسخگو باشیم.