صلح امام مجتبی(ع) از عوامل ارزشمند در جهت بقای اسلام بود

حجت الاسلام والمسلمین محمد حسن لواسانی، عضو هیئت اجرایی و مشاور هنری گروه تئاتر هفت آسمان در گفت‌وگو با کانون خبرنگاران نبأ وابسته به خبرگزاری ایکنا، به مناسبت 26 ربیع‌الاول مصادف با سالروز صلح امام حسن(ع) با معاویه، ابتدا در رابطه با دلیل صلح امام حسن(ع) گفت: همان طور که رهبر معظم انقلاب، در یکی از سخنرانی هایشان فرموده‌اند؛ دوران امام حسن(ع) جریان مخالفى از سمت معاویه آن چنان رشد کرده بود که توانست به صورت یک مانع ظاهر بشود و راه را بر حکومت اسلامی، یعنی اسلام به شکل حکومت، حکومت را در دست بگیرد، البته این جریان مخالف ، در زمان امام مجتبى(ع) به وجود نیامده بود؛ سال‌ها قبل به وجود آمده بود که برای اولین بار در اسلام، صلح به وجود آمد.

حجت‌الاسلام لواسانی ادامه داد: اگر امام مجتبی(ع) این صلح را انجام نمی‌داد، از آن اسلام ارزشمند نهضتی باقی نمی‌ماند و از بین می‌رفت چون معاویه بالاخره غلبه پیدا می‌کرد چرا که دستگاه تبلیغاتی را در اختیار داشته و امکانی در جهت غلبه ظاهری امام حسن(ع) وجود نداشت.

این استاد حوزه افزود: اگر آن حضرت(ع)، صلح نمی‌کرد تمام ارکان خاندان پیامبر(ص) را از بین می‌بردند و کسی را باقی نمی‌گذاشتند؛ همه چیز بکلی از بین می‌رفت و ذکر اسلام بر می‌افتاد و نوبت به جریان عاشورا هم نرسیده و هم اگر جنگی اتفاق می‌افتاد امام حسین(ع) و اصحاب برجسته‌ای از جمله حجر بن عدی به شهادت می‌رسیدند.

وی در پاسخ اینکه چرا امام حسن(ع) همانند برادرش امام حسین(ع) قیام نکردند، گفت: در واقع، وقتی شرائط برای ادامه جنگ امام مجتبی(ع) با معاویه، فراهم نبود؛ طبیعتا در آن خفقان قیام بعدی حضرت هم ممکن نبود و باعث نابودی اساس اسلام می‌شد.

حجت‌الاسلام لواسانی درباره اینکه مقصود امام حسن(ع) از این کلام که فرمود، اگر به تعداد انگشتان دست یارانی داشتم قیام می کردم، چیست، گفت: بیایید یاران امام مجتبی(ع) را با امام حسین(ع) مقایسه کنیم؛ یاران امام حسین(ع) تعدادشان بسیار کم بود ولی امام آن‌ها را نیز مرخّص فرمود اما آنها همگی به اصرار باقی ماندند تا کشته شوند، یعنی کشته شدنی کاملاً افتخارآمیز.

وی ادامه داد: حتی دعوت مردم کوفه از امام حسین(ع) طوری بود که به حسب ظاهر، حجت بر امام تمام شده بود و امام حرکت فرمود ولی در مورد امام حسن(ع) قضیه کاملاً بر عکس بود یعنی مردم کوفه حتی عدم آمادگی‌شان را اعلام کرده بودند و در میان لشگر حضرت، منافق زیاد شد پس حق داشتند که بفرمایند، اگر به اندازه انگشتان دست هم یار داشتم قیام می‌کردم.

نویسنده سایت تبیان، در جواب اینکه چرا پیکر مبارک امام حسن(ع) تیر باران شد، گفت: بعد از شهادت، بدن مبارک امام حسن مجتبی(ع) را به سمت حرم پیامبر(ص) می‌بردند تا که آن جا دفن کنند اما عایشه، به سبب عداوتی که با آن حضرت داشت، دستور داد جلوی این کار را با تیر باران پیکر مبارک حضرت(ع) بگیرند، بخاطر اینکه امام(ع)، وصیت فرموده بود که در تشییع من، خونی ریخته نشود؛ اصحاب، با خویشتن‌داری عظیم امام حسین(ع) و دستور ایشان، بدن مطهر را به سمت بقیع برده و آنجا به خاک سپردند.

سفارش‌های امام حسن(ع) به محمد بن حنفیه

وی در رابطه با سفارش‌هایی که امام حسن(ع) به محمد بن حنفیه، کردند، افزود: امام صادق(ع) می‌فرماید: «امام حسن(ع) هنگام فرا رسیدن وفات خود، محمد بن حنفیه را به سمت خود خواند. او با عجله هر چه بیشترى خود را خدمت حضرت رسانید؛ حضرت به او فرمود: ای محمد بن حنفیه، موج‌هاى تابان روز، با هم تفاوت دارند و بعضى از بعضى روشن‌ترند! پس اگرچه تو هم برادر من و حسین هستی، اما بدان که من و حسین، دو نور تابنده‌تر خورشید وجود پدر هستیم. اما تو هم، به واسطه انتساب به امیرالمومنین(ع) باید علم و کمالت از بقیه مردم تابنده‌تر باشد.

حجت‌الاسلام لواسانی ادامه داد: در ادامه این سفارش آمده است؛ اى محمد بن على! من از حسد بر تو نگرانم؛ مبادا خداى متعال شیطان را بر تو مسلط کند. بعد از وفات من، حسین بن علی، امام پس از من است و نزد خداوند نام او به امامت در کتاب (لوح محفوظ یا قرآن) ثبت است، و وارث پیامبر است و این ارث از پدر و مادرش به او داده شده است. و محمدبن حنفیه، امام حسین(ع) را به زیبایی وصف فرمود و به حضرت اطمینان زیادی داد.

حجت الاسلام لواسانی در پایان در جواب اینکه چرا امامت از نسل امام حسن قطع شد، گفت: امامت از نسل امام حسن مجتبی(ع) قطع نشد، بلکه از دخترشان ادامه یافت، به این صورت که فاطمه دختر امام حسن(ع)، همسر امام سجاد(ع) بود و ثمره ازدواج امام سجاد با دختر عموی خود، فرزندشان امام باقر(ع) هستند؛ برای همین می‌گویند امام باقر هم از مادر و هم از پدر به بیت عصمت متصل هستند.

محمد ایمانی مهر